...........wolvenstreken: Lentekriebels

De eerste krokusjes steken voorzichtig hun kopjes boven het gras uit en in de bomen zie je hier en daar al een knopje ontstaan. 's Morgens vroeg kwetteren en tjirpen de vogels al druk. Het is niet te missen, de lente is in aantocht. En bij de lente, horen kriebels. Lentekriebels. Vandaar dat ik vandaag even lekker met Sara uit ben geweest. Ze was op een echte date met een prachtige jongeman. Vandaag mocht ze namelijk kennis maken met Emrys. Het was wel even een poosje autorijden, maar dan heb je ook wat. Sara vond het geweldig dat ze een dagje met mij alleen op pad mocht en toen we uit de auto stapte en zij Emrys zag, kon haar dag helemaal niet meer stuk. Nadat Emrys haar begroet had, moest hij ook even wat andere honden gedag zeggen. Emrys houdt er namelijk van om alle honden die hij tegenkomt even persoonlijk te begroeten, pas daarna is er weer aandacht voor de baasjes. Toen Emrys er klaar voor was zijn we begonnen aan de wandeling. Een rondje op recreatiegebied het Twiske in Oostzaan. De lieve mooie Mila, huisgenootje van Emrys, was er ook bij. Zij is een dame op leeftijd, hoewel dit niet direct aan haar te zien is. Ze is maar liefst 16 jaar oud, ik wist niet wat ik hoorde. Maar ze huppelde vrolijk met ons mee hoor, geen probleem! Het landschap in Noord Holland is natuurlijk compleet anders dan wat Sara gewend is, ze genoot van het water overal! Emrys vindt het water vooral lekker om te drinken, maar wil liever geen natte voeten krijgen. Maar om indruk op haar te maken, wilde hij wel even een konijntje voor haar vangen... helaas voor hem, was het konijntje net iets sneller. Hij heeft nog geprobeerd het hol uit te graven, maar ook dat liep uit op niks. Maar Sara vond het wel erg lief van hem natuurlijk. Af en toe kwamen we nog andere vriendjes en vriendinnetjes van Emrys tegen waar ze even mee speelden. Maar alles gelukkig rustig en met beleid en dat is maar goed ook, want Emrys heeft een wond aan zijn keel en het is belangrijk dat dit natuurlijk niet erger wordt. Je kon trouwens niet aan Emrys merken dat hij gewond was, stoere jongen hoor, die mooie rooie! Na afloop van de wandeling zijn we nog even met Emrys mee naar huis gegaan, zodat Sara even kon wennen daar. Kreeg ze nog een lekker kippennekje ook, smikkel de smikkel. En toen was het tijd om weer naar huis te gaan. Emrys kwam echt van de bank af om zijn lieve Sara gedag te zeggen, heel aandoenlijk! Tja en nu is het even afwachten..... Want de wandeling had natuurlijk een duidelijke achterliggende bedoeling..... Als het even kan, gaan we terug als Sara loops is. En hoe dat gaat aflopen, tja, daar moeten we nog even op wachten........