Ik denk terug aan de afgelopen twee dagen. Heerlijke dagen waren het. Op vrijdag kwamen Wendy en Stef met de kleine man, Thijme. Tjonge wat groeit hij toch snel. Toen ze aankwamen zag je hem wel even schrikken van al die herrie, tja zeven honden kunnen een kabaal maken. Maar al snel was de rust weergekeerd. Sara is nooit een echte kindervriend geweest. Daar kan zijn niks aan doen, dat is onze schuld. Toen wij Sara kregen hebben wij ons onvoldoende gerealiseerd hoe belangrijk het is om een Saarloos ook met kinderen te socialiseren. Zelf hadden we geen kleine kinderen meer, er was nog geen kleinkind en in de buurt wonen ook geen kleine kinderen. Maar bij Daenerys en Wyakin maken we dezelfde fout niet nog eens. Met hen zijn we dus druk bezig om ze te leren hoe leuk kinderen zijn. Daar hoeven we eigenlijk niet heel veel voor te doen, alleen zorgen dat er kinderen in de buurt zijn is genoeg. Kira, Chase en de teckels zijn wel stapelgek op kinderen. Dat komt goed uit, want zo krijgen Daentje en Wya een goed voorbeeld. Heel lief en voorzichtig zijn ze met Thijme. Likjes aan zijn voetjes en af en toe op zijn bolletje, het is een genot om te zien. Als Thijme in zijn campingbedje ligt, gaan om de beurt de honden ernaast liggen. Ze vinden het geweldig en Thijme ook!
De volgende dag krijgen we vrienden op bezoek. Vrienden met twee geweldige kinderen, Aimee van vier jaar oud en Sam van twee jaar oud. Ze zijn honden gewend, want thuis hebben ze er ook een paar. Toch moeten ze even slikken van de herrie als ze aankomen, maar ze herstellen zich snel. Ook nu weer, heeft Sara het niet zo naar haar zin. Twee vreemde volwassenen en dan nog twee kinderen die ze niet kent ook, ze blijft er maar bij uit de buurt. De andere honden vinden het wederom geweldig. En deze kinderen kunnen al met de hondjes spelen. Het is prachtig om te zien, hoe voorzichtig Daentje aan het touw trekt. Mij kan ze zo het touw uit handen trekken, maar bij Aimee loopt ze, het touw voorzichtig in haar bek houdend, heel lief mee. Ook Wya speelt lief met de kinderen. Ze helpt hen mee om een heel goot gat te graven in de ren, want Aimee wil op zoek naar de mollen. Ze hebben helaas geen mollen gevonden, maar het was zo lief om te zien hoe Wya mee ging graven met haar pootjes toen Aimee de schep in het zand zette...
Dit zijn mooie ervaringen voor pups en ik ben onze vrienden dan ook erg dankbaar. Het is namelijk erg belangrijk dat de contacten met kinderen goed verlopen en dan is het fijn als kinderen ook echt weten hoe ze netjes met honden om moeten gaan! Aimee en Sam zijn kleine hondenfluisteraars in de dop, ze hebben heel goed geleerd hoe je met een hond dient om te gaan. Er wordt niet geslagen, geknepen of aan haren getrokken, maar netjes gespeeld met de dieren zoals het hoort. Ze communiceren duidelijk met de honden en de honden weten waar ze aan toe zijn. Ik hoor Aimee een rustig maar duidelijk "NEE, LAAG" zeggen als een van de pups tegen haar op probeert te springen, en Daentje herstelt zich direct. In de ren zie ik Sam met een touw, Chase staat voor hem als hij zegt, "EERST ZIT" en hoe klein dit jongetje ook is, Chase gaat zitten en kijkt hem verwachtingsvol aan. Heel bijzonder voor zulke jonge kinderen, ik was dan ook behoorlijk onder de indruk.
Ik schrik uit mijn gedachten wakker als ik gerommel bij mijn voeten voel. In een flits zie ik Wyakin wegrennen met mijn slipper in haar bek. Het is over met de rust. Ik sta op en ga de ren in om mijn slipper te redden. Heerlijk , die ondeugende pups!
