Yes, bloedspetters!

Gisteren zijn we weer even lekker naar de hei geweest. Het was prachtig weer en de hei ziet er echt schitterend uit op dit moment. Natuurlijk lopen we nog steeds geen grote ronde, want dat kan Kira nog niet aan. Nee, we lopen hooguit een half uurtje en dan nog tussendoor even rust.
Rubio vliegt af en toe laag over ons heen, hahahaha, wat een snelheid heeft die hond. Jagen probeert hij ook, op muisjes. Het is een koddig gezicht, hij springt met 4 poten in de lucht en duikt in het gras. Altijd mis, helaas voor hem, gelukkig voor de muisjes. Nee, dan is Sam een beter jager. Maar die mag natuurlijk niet los op de hei.

We kwamen ook weer allerlei andere honden tegen. Een soort van Laekense herder, hij was met een honden uitlaatservice. Maar erg luisteren naar zijn begeleider deed hij niet. Hij was veel te veel geïnteresseerd in Sara.

Mmmmm, dat hadden we al een tijdje niet gehad, dat Sara zo lekker ruikt. Ja, als ik er aan terugdenk, we hadden in november vorig jaar een wandeling met de bloghondjes en toen vond Thorgal haar erg interessant. En dan was er nog een keer een wandeling, volgens mij in januari. Toen gingen we met een groep Bastaja honden naar het Leesten. Sara was erg snibbig naar de andere honden, niets voor haar. Francis zei toen nog, misschien moet ze binnenkort loops worden, daar kunnen Saartjes soms behoorlijk chagrijnig van zijn. Maar helaas, al die tijd zagen we nergens een spatje bloed.
Maar goed, terug naar de wandeling van vandaag. Sara rook dus erg lekker en gelukkig kwamen we niet al te veel honden tegen.
We kwamen onderweg wel mooie putten en holen tegen, tja, die moet je als hond natuurlijk grondig inspecteren. Eenmaal weer bij de auto kregen de hondjes een bak water en we gingen weer op huis aan.

En toen....vroeg Jan of ik wist waar het bloed in mijn werkkamer vandaan kwam. Ik vroeg nog, "bloed?" "Ja, er ligt bloed op de grond." Ik kijken en...... jawel hoor, er lag een bloedspetter.
Onnozel als ik ben, wilde ik eerst de pootjes van de honden bekijken, dacht dat er één misschien in iets scherps had gestaan. Maar toen zag ik bij Sara op haar achterpoot ook een spat bloed en toen wist ik het ineens. Yes, eindelijk, Sara is loops. dat verklaarde natuurlijk ook de buitengewone interesse van de andere honden op de hei. Tja, en als ik dan terugdenk dan zou het in de periode van november '12 tot januari '13 wel eens zo kunnen zijn dat ze toen ergens een stille loopsheid heeft gehad. Gebeurt vaker zo'n eerste keer.
Hoe dan ook, ons meisje is nu dus echt loops. Ze is nog niet echt chagrijnig of zo, maar wel wat rustiger, heeft niet zo'n zin om met Rubio te spelen. Tja, en dat betekent natuurlijk dat we voorlopig niet meer naar de hei kunnen. Ach, daar komen we ook wel weer overheen. Dan maar gewoon lekker lange wandelingen aan de lijn hier in de buurt.