Spetter, pieter, pater, lekker in het water...

Omdat het voor  Mira goed is om te zwemmen ben ik met Sara en Mira naar een beek in de buurt gelopen. Sara had nog nooit “water” gezien. Dat wil zeggen, spetters uit de tuinslang zijn leuk, klieren met de waterbak is ook leuk, maar echt in het water duiken, dat had ze nog nooit gedaan. Mira wel, als jonge hond, maar dat is ook alweer even geleden. Het laatste jaar eigenlijk niet. Dus, op pad naar de Aa-strang, een zijriviertje van de Oude IJssel. Eenmaal daar aangekomen liep Mira wel naar de waterkant, maar ze weigerde erin te gaan. Het leek erop alsof ze zich gewoon niet goed genoeg voelde om de sprong te wagen. Het is niet echt een grote sprong, je kunt bijna het water in lopen maar toch een klein “afstapje’ is het wel. Sara was erg nieuwsgierig.

Eerst twee poten, toen vier en snel weer terug, tot ze het doorhad. Dat was een leuke ontdekking, het water is geweldig, daar kan je reuzeleuk in spelen. En ook het riet langs de kant is erg leuk om door te rennen en in te duiken. Sara had het dan ook reuze naar haar zin.

Ze probeerde ook om Mira over te halen met haar mee te spelen en erin te komen, maar helaas, Mira zag het echt niet zitten. De pijnstillers lijken wel te werken hoor, want ze is er echt beter aan toe, maar ze is natuurlijk nog lang niet zichzelf, en vooral buiten erg onzeker. Volgende keer een strandje proberen, dan kan ik een stukje meelopen het water in. Misschien dat ze dan wel wil. En anders, maar niet zwemmen. Maar Sara heeft genoten, en met haar ga ik zeker vaker naar het water.