zondag 2 december 2018

Rijkdom

Het is zaterdagochtend half 7 als ik mijn bed uitkom. Het is nog rustig beneden, maar zodra ze mij op de trap horen is dat over. Het is altijd weer een kunst om de keukendeur open te krijgen en een nog grotere uitdaging om er ongehavend doorheen te komen. In de keuken wachten een aantal hondjes met smart om tegen mij op te kunnen springen. Grace bijt van geluk altijd even zachtjes in mijn arm en Hots duwt zijn grote kop een beetje klunzig tegen mijn benen aan. Ik baan mij een weg naar de buitendeur en laat de hele meute naar buiten. Dan richt ik mijn aandacht aan de twee hondjes in de bench, die mogen er natuurlijk ook uit en even naar buiten. Ze staan al met hun staart te klapperen tegen de wand van de bench. Als alles buiten is, maak ik even gebruik van de mogelijkheid om zelf naar het toilet te gaan. Dan is het tijd om de pilletjes klaar te maken. Een tabletje tegen wagenziekte voor Hots en Wya en een extra pijnstillertje voor Kira. Want vandaag gaan we naar Brabant om met alle Silva Amica hondjes te wandelen en Kira mag ook mee. Omdat haar achterhand steeds slechter wordt, zit ze aan de cbd olie voor honden. In eerste instantie had ze pijnstillers van de dierenarts, maar de cbd olie werkt eigenlijk veel beter. We namen haar de laatste tijd ook niet meer zo vaak maar, maar nu durf ik het weer aan. Als de hondjes de pillen op hebben is het tijd om koffie te zetten en Jan te roepen.
Een uurtje later zitten we in de auto. Wyakin en Kira samen in de voorste kennel en Hotsje in de achterste. In de puppenapp worden al volop berichtjes verzonden. Het lijkt erop dat iedereen er veel zin in heeft. Tijdens de rit word ik erg emotioneel. Mijn hand gaat naar mijn nek, daar hangt aan een leer koortje een bedeltje met wat as. Lieve Sara, wat had ik het fijn gevonden als ze hier nog bij had kunnen zijn. Het gemis is nu groter dan ooit. Saartje en Chetco, zij horen erbij, maar zijn er niet meer. Ik slik mijn tranen weg en probeer het vrolijke gevoel van vanmorgen terug te krijgen. Natuurlijk mis ik ze op deze dag erger dan ooit maar ik zou ze onrecht aandoen als ik dat verdriet de dag zou laten bepalen. Terwijl ik naar buiten staar, trekt het landschap aan mij voorbij. "Gaat alles goed?" hoor ik Jan naast me vragen. "Ja" zeg ik. Hij legt zijn hand op mijn been we hebben geen woorden nodig.
We zijn een minuut of 10 te vroeg als we bij de bestemming aankomen, maar ik zie al een Saarloosje lopen en herken Chera en Remco. Als we uitstappen en Chera roepen, komt ze uitgelaten op ons afgerend. Het blijft een heerlijk moment als ze je dan ineens herkennen. Springen, piepen, draaien, blijheid ten top. Na deze uitbundige Saarloos begroeting, zijn Remco en Maaike aan de beurt.
Hoewel die ook heel blij zijn om ons te zien, gaat het bij die begroeting gelukkig wat rustiger aan toe, hahaaha. In de auto worden de honden inmiddels helemaal gek. We halen eerst Kira en Wya eruit. En weer wordt het een dolle boel. Wya is helemaal happy dat ze haar dochter ziet en andersom. Kira is altijd happy vooral als ze ergens mee naartoe mag. Als die grootste drukte ook weer wat is gezakt zien we de auto van Frits het terrein op draaien en begint het hele begroetingsritueel opnieuw. Want nu komt Consho, broertje van Chera de auto uit. Medea de dochter van Frits begint direct met het maken van foto's. Oh ja, dat moeten we natuurlijk niet vergeten! Terwijl we nog bijkomen van al die drukte komt Saskia aanrijden. Bij haar zijn Sanne, haar dochter, Beau de Saarloos, en Sanne het vrouwtje van Dakota. Dakota en Beau zijn de pups van Sara en Emrys, het tweede nest van Sara. Het zijn dus halfbroer en halfzus van Wya en Hots. Wederom is het een drukte van jewelste als alle honden en baasjes elkaar begroeten. Nu wordt bij ons achterin de bus de boel afgebroken, Hots wil ook wel eens zien wat er allemaal gebeurt. Ik geeft Wya aan Maaike en haal Wahots de auto uit.
Hoewel het een lieverd is en normaal gesproken echt niet trekt, is het nu natuurlijk bijna onmogelijk om hem aan de lijn te houden. Maar het lukt, ook hij begroet iedereen, hondjes en mensen en is helemaal happy dat hij ook op dit feestje mag zijn. Dan moeten we nog even wachten op de laatste mensen. Cindy, Walter en dochter Zoë met pupke Brönte. Zij horen er gewoon helemaal bij. Mensen die dit blog volgen weten, Chetco het broertje van Consho en Chera, zou naar dit geweldige gezin gaan maar is op 8 weken leeftijd overleden. Maar Cindy en Walter en hun dochter Zoë zijn als familie en hun pupje Brönte is gewoon ons adoptiewolfje geworden. Hij hoort er gewoon bij, bij onze Silva Amica familie. Het is een heerlijk pupke, nog behoorlijk wagenziek zagen we, maar dat hoort bij Saarloosjes. Hij is een maand of twee jonger dan Consho en Chera, dus de Benjamin van het stel. Als dan iedereen elkaar heeft begroet, gaan we lopen. We lopen langs de Herberg In Den Bockenreyder en gaan daarachter het bos in. Daar laten we de honden los.... pfff..... eindelijk, denken zowel de baasjes als de honden. Naast de 7 Saarloosjes zijn er ook 3 andere hondjes mee. Natuurlijk onze Duitse herder Kira, haar had ik al genoemd, maar ook de oud-Duitse herder Eros die bij Bonne hoort en de Afgaanse windhond Cody die bij Brönte hoort zijn van de partij. Alles rent door elkaar en alle hondjes spelen met elkaar, het is geweldig om te zien. Brönte vindt het in het begin nog een beetje spannend maar al snel heeft hij door dat de andere honden heel voorzichtig met hem zijn. Chera, ons "pack woman" rent al klapperent met haar kaken achter haar broer Consho aan om hem maar zoveel mogelijk in zijn dikke billen te kunnen bijten. Dakota en Beau zijn in het begin ook onafscheidelijk. Maar als we verder wandelen gaan ze ook steeds meer met de andere honden spelen. Het is mooi om te zien hoe ook Kira, Eros en Cody helemaal worden geaccepteerd. Zo verdraagzaam gaat alles, daar kan ik zo van genieten. Tussen de reuen geen gedoe en ook de teven gaan allemaal goed met elkaar. Soms is Wahots wat onhandig lomp in zijn spel en moet ik hem wat kalmeren, maar er zit geen kwade intentie achter. Niet 1 grom, gedurende de hele wandeling, zo mooi! En ook de manier waarom de honden met Brönte spelen, hij wordt er helemaal bij betrokken maar ze zijn oh zo voorzichtig met hem. Het is genieten met een grote G. De wandeling is prachtig, het bos is zo mooi in deze tijd. En wat ook mooi is, is de waterpartij, een klein riviertje waar natuurlijk direct een aantal honden in springen. Niet allemaal zijn ze gek op water, maar de meeste wel. Na een mooie, lange wandeling komen we weer terug bij de herberg, waar we allemaal nog even wat eten en drinken. Daar word ik verrast door Saskia, Sanne en Sanne. Ik krijg een prachtige foto op canvas van beau en Dakota, ik ben er een beetje stil van. Ik ben zo dankbaar voor deze mooie mensen en mooie honden.... wat een geluk, wat een rijkdom. Mijn lieve mooie wijze meisje, mijn Sara wat heb je mij veel goeds gebracht.... Wat mis ik je verschrikkelijk, maar wat ben ik je dankbaar voor je mooie nalatenschap.... Wat een prachtige dag was dit. Dank voor iedereen die er bij was! Dit is voor mij een dag, die voor altijd in mijn hart zit.










Ja doei, ga lekker zelf dat water in....

he bah, dat is nat....