zondag 29 april 2012

Nest reünie

Vandaag zijn we naar Wijchen geweest, naar de fokker van Sara, kennel Bastaja. Helaas kon Jan niet mee, hij voelde zich niet zo goed. Gelukkig wilde Kevin dolgraag mee, dus ik had prima gezelschap!
Autorijden is niet de meest favoriete bezigheid van Sara. Ze is niet bang, maar wordt bij langere ritten toch wel wat wagenziek. Ik had haar dus ook om 09.00 uur een half primatourtje gegeven. Zo was de autoreis draagbaar en hoefde Sara niet te kwijlen, spugen of andere rare dingen te doen. Rond 12.00 uur werden we gastvrij ontvangen door Francis en haar man Tino. De weersverwachting was niet geweldig maar het viel achteraf heel erg mee, droog en soms zelfs het zonnetje! Er waren in totaal 6 pups van de 11. Sommige pups waren naar het buitenland gegaan, Tsjechie, Duitsland, België, tja die waren er natuurlijk niet. Maar 6 was toch een hele opkomst. Het was opvallend dat sommigen zo op elkaar leken, terwijl anderen dan weer echt anders waren. Arthur leek het meest op Sara. Remy was zo'n beetje de grootste, een prachtige reu, wel een tikje dominant, maar dat hoort wel bij zo'n statige reu! Toen we aankwamen waren Remy en Lieko er al. Sara was wel even overdonderd, maar herstelde zich snel en ging heerlijk spelen met haar broertjes. Na een tijdje kwamen er steeds meer, Arthur dus, ook een broertje en de zusjes Luca en Mita. Drie jongens en drie meisjes, leuk verdeeld. We kregen koffie of thee  met een koekje of soesje, het zag er allemaal heerlijk uit. Nadat we kennis hadden gemaakt met elkaar en de pups een beetje gewend waren, mochten vader en moeder ook even komen kijken. Eerst vader Wayang, met de twee teven waar hij meestal bij zit in de kennel en later moeder Mega met de prachtige oude reu van 12 jaar! De pups waren zichtbaar onder de indruk van deze oudere wolven. Daarna was het tijd voor de wandeling. Francis vroeg aan Kevin of hij met Mega wilde lopen, dan nam zij Wayang. En zo liepen vader- en moederhond met 6 pups door Wijchen. Het was een prachtig gezicht. Na de wandeling had Francis nog van allerlei lekkere hapjes en konden de hondjes nog weer even spelen. Hoewel... de meeste begonnen wel moe te worden. Toen kregen we de stamboom en daarna was het tijd om naar huis te gaan. Het was inmiddels ook al 16.00 uur, Sara was bekaf. In de auto hebben we geen kind aan haar gehad.
Thuis moesten de andere honden natuurlijk direct uitgebreid aan haar snuffelen, want Sara rook wel erg anders.....waar zou ze toch geweest zijn??????
Maar Sara had geen zin om uitleg te geven, ze was veel te moe en nestelde zich op de bank om een lekker dutje te doen.
Kevin, Sara en ik willen Francis en Tino bedanken voor een geweldige dag!
Wil je meer weten over kennel Bastaja? http://www.bastaja.nl/index.html

Linksachter is vader Wayang
Moeder Megah ligt te doezelen in het zonnetje.
Lekker wandelen met z'n allen.

Waar ben jij geweest Sara?
Niet zo zeuren, ik ben moe......


zaterdag 28 april 2012

Lekker spelen.

Wat was het mooi weer vandaag, we krijgen helemaal zin in de zomer. Maar eerst, de tuin opknappen. Tja, we gaan maar aan de slag. Eerst een hek om de druiven te beschermen, de kruiden zetten we maar in potten en wat we met het gazon gaan doen, weten we nog niet. Misschien is kunstgras een idee.....
Want laten we eerlijk zijn, het is toch een hartstikke lief stel zo.


Het hek was een behoorlijke klus, maar het staat. De druiven zijn veilig. En dan de kruiden in bloempotten, en dan met pot en al ook maar achter het hek.
Waar heb ik die bloempot nu ook alweer gelaten?
Mmmmmm...... daar dus...
Zocht je deze bloempot?
Het was een vruchtbare dag, veel gedaan. Maar blij dat we morgen even niet in de tuin hoeven te werken. Morgen hebben we de nestreunie van Sara in Wijchen bij Francis. Ik heb er echt zin in. ben benieuwd naar de broertjes en zusjes van Saar. En dan maandag (ja op koninginnedag) gaan we weer verder in de tuin.

woensdag 25 april 2012

Bellen blazen..


 
Jonge honden eten alles. Ja, dat is algemeen bekend. Buiten let ik dan ook altijd goed op als ik met Sara aan de wandel ben. Stokjes vind ik nog wel ok. Ook het opruimen van blikjes kan ik wel waarderen. (Voor hetzelfde gemak, gooi je het in de afvalbak). Maar het eten van poep buiten, vind ik minder. En verder let ik natuurlijk goed op of ze geen andere zaken te pakken heeft.

Binnen is het een beetje een ander verhaal. Natuurlijk is er heel veel speelgoed voorhanden, dus onze meubels worden redelijk met rust gelaten. Maar ligt er een pen op tafel, tja, dan wil ze dat wel eens proberen. Ook de afstandbediening van de t.v. heb ik al eens moeten redden van een slooppoging. En we weten allemaal dat Sara gek is op vis. Maar echt gekke dingen had ik nog niet meegemaakt. Totdat...

Wij hebben de badkamer op de begane grond. Soms staat de deur wel eens open. Sara is dan al eens nieuwsgierig een kijkje gaan nemen. De douchecabine vindt ze echt heel spannend. En dat terwijl ze toch al eens een wasbeurt daar heeft gehad. Je zou zeggen, dan vindt ze het toch minder leuk..... Maar nee, het blijft spannend. Joost mag weten waarom. Maar daar kwam ik dus gisteren achter. Ze had dan eindelijk haar zin. Heel voorzichtig was ze weer de cabine ingeslopen en toen ze eruit kwam zag ik vanuit mijn ooghoeken dat er iets in haar bek zat. Al mijn kynologische kennis werd terstond opzij geschoven en in paniek (is al helemaal fout) riep ik: "Saar, wat heb je daar..." Sara was hierdoor natuurlijk direct op de hoogte van haar ondeugd en zeker niet van plan, mij te laten zien wat ze had. Toen tot mij doordrong dat het een stuk zeep was, raakte ik nog meer in paniek. "Kom hier!", schreeuwde ik. Tja, not dus! Waarom was ik op dat moment nu net vergeten dat je een hond die iets pikt juist vriendelijk moet roepen en iets anders dat veel lekkerder is moet voorhouden in de hoop dat ie wil ruilen. Zoals ik al zei, al mijn kynologische kennis was als sneeuw voor de zon verdwenen door mijn paniek. Te laat dus, en ja hoor, Sara had het stukje zeep al naar binnen gewerkt.

Ik direct googelen natuurlijk, maar tot mijn geruststelling is ze niet de eerste en zeker niet de enige hond die zeep heeft gegeten. Het kan dus geen kwaad en gerustgesteld dacht ik, we wachten maar af wat er gaat gebeuren. Ze rook wel lekker uit haar bek, moet ik zeggen en de likbeurt die ik kreeg als goedmakertje was zowaar een opfrisser....

Dus nu maar wachten tot ze bellen gaat blazen. Zou dat van voren of van achteren gebeuren??


maandag 23 april 2012

Mooie tuin....


Mooi groen gazonnetje
Totdat........
Hondjes, grrrrr......
Ooit hadden we een mooie tuin. Toen we net in de Achterhoek kwamen wonen vonden we het heerlijk om te tuinieren. We hadden dan ook een leuke tuin. Een stukje groentetuin en een behoorlijk aantal druivenplanten. Jan vindt het leuk om zelf wijn te maken. Met de komst van Sam werd het al lastiger om de schoonheid van de tuin te behouden. Een teckel graaft nu eenmaal graag. Maar het is niet zo’n groot hondje dus de gaten zijn ook nog te overzien, een schep aarde erin en je ziet er niets meer van. Desalniettemin hielden we hem goed in de smiezen als hij de tuin in ging. Met de komst van Sara is het hopeloos. De gaten zijn al vele malen groter, want ook zij is gek van graven, maar daarnaast vindt ze het ook een feest om planten te slopen en uit de grond te trekken. Zelf het appelboompje moest het ontgelden, het lag afgeknaagd naast het "reststukje" dat nog in de grond zat. Saar ernaast met een blik van: " Goed hè, dat heb ik even gedaan". GRRRRR.
Van de tuin is niets meer over dan een trieste aanblik, hoewel de honden het daar natuurlijk niet mee eens zijn. Die vinden de tuin geweldig, een groot speelparadijs. Pffff.
Maar we geven niet op, natuurlijk gaan we weer opbouwen. Er zal een degelijk hekwerk moeten komen dat de tuin in twee delen splitst. Een deel voor de druiven en een deel voor de honden. In ieder geval hebben we al een nieuw appelboompje. Deze keer alvast met een stukje gaas eromheen. En nu dus maar hopen dat de natuur de schade wil en kan herstellen.

Waarom nou gaas eromheen,
zouden ze mij niet vertrouwen?








Maar toch blijf je van ze houden hè….


Ja hoor, geef ons maar weer de schuld...
Wij hebben het altijd gedaan....

zondag 22 april 2012

Hondenweer??



Kijk eens wat ik heb gevonden...
Vandaag heb ik een  “lekker” wandelingetje gemaakt met Saar en Chloe. Het begon wel leuk moet ik eerlijk zeggen. Sara links en Chloe rechts, beide aan de heupgordel. Het volgen lukt Saar al aardig. Onderweg komt ze natuurlijk wel allerlei leuke objecten tegen die een stukje moeten worden meegenomen. Een leeg flesje of een mooie stok. Vol trots loopt ze dan haar “nieuwe” vondst te showen. Maar zoals het een echte Saarloos betaamt is madame het al weer snel zat. Dan laat ze haar schat maar weer vallen en gaat ze op zoek naar iets nieuws.


Oh, wacht even, deze is groter
Halverwege de wandeling brak het noodweer uit. Eerst wat regen, maar al snel werden het grote hagelstenen en we hoorden zelfs in de verte onweer. Chloe vindt dat maar niks, maar Saartje was er niet echt van onder de indruk, “Ach we hebben toch een dikke vacht”, denkt ze. Bij Chloe gaan de oren in de nek en je ziet haar denken, “Waarom de mensen dit in vredesnaam hondenweer noemen is mij een raadsel, denken ze soms dat wij het leuk vinden om nat te worden? Ik vind het net zulk waardeloos weer als zij! Grrrr, hoe lang nog voor we thuis zijn?”


wallabie met baby
Maar als je halverwege bent, is het dus niet logisch om terug te gaan, want terug is net zo ver als door. Dus regen of niet, we moesten doorgaan. En terwijl Saartje van de omgeving genoot, liep Chloe maar wat chagrijnig rond te kijken. We bleven even staan toen we een Wallabie zagen. “Nou, nou”, dacht Chloe, “geweldig hoor, gaan we nu weer verder?” Maar Sara vond het wel grappige dieren. Ze stond driftig door het hek te turen. Daarna toch maar in een wat sneller tempo naar huis gewandeld, waar ik de honden eerst maar even lekker eten heb gegeven. Dat maakte het weer  goed met Chloe. Volgende keer zal ik eerst even op buienradar kijken voordat ik Chloe meeneem uit wandelen.
Ik haat regen!



donderdag 19 april 2012

Kleuterklasje

Op woensdagavond is het tijd voor de puppycursus van Saar. We zijn op 29 februari begonnen. Gisteren was dus al les nummer 8. Helaas hebben we twee lessen moeten missen door allerlei vervelende omstandigheden. Sara vindt het altijd helemaal geweldig. Eerst even lekker spelen met de andere pups en dan je kunstjes vertonen. Het is een intelligente dame, dat moet ik toegeven. En hoewel je haar thuis af en toe achter het behang zou plakken, op de cursus doet ze altijd haar uiterste best. Ze heeft de grootste lol tijdens het spelen, gisteren ook weer. Ik vind het geweldig om te zien hoe sociaal ze is. Op de cursus zit ook een bordercollie pup. Het is een schatje, maar wel wat verlegen. Saar heeft vele kanten, zo kan ze echt een schijngevecht houden met het Duitse Herderpupje, maar twee tellen later kan ze heel rustig en lief naar de Bordercollie lopen om te kijken of ze haar kan betrekken bij het spel. Dat is toch helemaal geweldig. En zo ruw als ze soms tegen de Boxer is, zo voorzichtig is ze met de Cocker spaniel. Ze kan zich echt aanpassen aan de andere honden, een mooie vaardigheid!


woensdag 18 april 2012

Wolfje gaat uit vissen...

Dat een Saarloos een obsessie heeft voor eten is wel bekend. Het is altijd weer goed opletten dat ze niet stiekem iets van tafel af pikt. Maar laatst maakte ze het toch wel erg bont. Ik was met het eten bezig, we zouden zalm eten. Ik had de sla al klaar, de te bakken aardappeltjes zaten in de koekenpan en de zalm lag op het aanrecht. Ik moest nog even kruiden en dan konden de moten in de pan. Binnen zat Jan tv te kijken, hij zei iets tegen mij, maar door de afzuigkap kon ik hem niet goed verstaan. Ik liep even naar de deuropening (echt maar 2 stappen bij het aanrecht vandaan) en keek naar binnen….ineens zie ik vanuit mijn ooghoeken een flits. Ja hoor, met de snelheid van het licht had Saar gehandeld. Haar neus had haar laten weten dat er toch echt iets verschrikkelijk lekkers op het aanrecht lag, dus toen het vrouwtje even niet oplette, roets! Ik kon haar nog net zien schrokken, ervan genieten kon haast niet, zo snel had ze de vis binnen. GRRRRR, ik boos natuurlijk, meer op mezelf dan op haar, wat een kluns was ik ook….. Maar ze mag toch echt niet zomaar tegen het aanrecht aanspringen. Sterker nog, ik wist niet eens dat ze al de grootte had om er iets af te grissen. Mmmm, dat weet ik nu dus wel. Onder de tafel lag de plaatboef heel lief naar mij te kijken. Nee, zo snel zou ik niet toegeven, ik wilde toch nog even boos blijven en stuurde haar resoluut de keuken uit.

Wat heb ik nu weer verkeerd gedaan?


dinsdag 17 april 2012

Sara's groeiboekje

Sara is morgen precies 19 weken oud. Ik heb haar al een poosje niet gewogen en gemeten. Dus daar is het weer tijd voor.
Ze weegt nu 17 kilo en de schofthoogte is ongeveer 50 cm. Als we even terugkijken zien we:
9  weken = 7,5 kilo
11 weken = 9,4 kilo
13 weken = 11,5 kilo
En nu dus 19 weken = 17 kilo.
Gemiddeld groeit ze dus nog steeds 1 kilo per week, volgens mij wel netjes. Ze heeft natuurlijk alle inentingen al gehad. Het wisselen van de tandjes is ook flink op gang gekomen. Ze heeft bijna geen scherpe naaldjes meer in haar mondje en de nieuwe tanden beginnen al flink te groeien. Helaas heb ik geen van de tandjes kunnen terugvinden. Haar kont is nog steeds iets hoger dan haar schofthoogte, maar het verschil wordt al minder. Ze komt steeds beter in proportie. Het is natuurlijk een teefje dus ze zal niet heel erg groot worden, maar ik verwacht toch wel minstens 60 cm, misschien wel 65 cm. We zullen het zien. Gelukkig is ze nu nog even pup en kunnen we nog genieten van alles wat dat met zich meebrengt.

maandag 16 april 2012

iedere hond is toch eigenlijk een wolf....

Al mijn gehele leven ben ik gek op honden. Na lang zeuren kreeg ik mijn eerste eigen hond toen ik 12 jaar oud was, een Doberman. Geweldige hond. Vanaf dat moment heb ik altijd honden gehad. Op dit moment hebben we er zelfs 4. De oudste is Chloe, zij is een bastaardhond uit Griekenland, een teefje. Dan hebben we Sam, een ruwharige teckel van 3 jaar oud, gecastreerde reu en het jachtinstinct is goed ontwikkeld bij hem! Vervolgens hebben we Mira, een Duitse Herder van 2 jaar oud, ook een teefje en tot slot hebben we sinds 3 februari van dit jaar een nieuwe pup. Het is een Saarlooswolfhond, we noemen haar Sara, weer een teefje en a.s. woensdag is ze 19 weken oud. Sara heeft nog veel eigenschappen van een wolf in zich, ze staat dicht bij de natuur. Maar ach, zijn eigenlijk niet alle honden nog een beetje wolf?

Hoe dan ook, we maken zoveel gekke en leuke dingen mee met de roedel, dat ik dacht dat het wel leuk zou zijn een blog te schrijven.