dinsdag 26 augustus 2014

Duur avondje....

Pffff, zo we zijn weer even bij de dierenarts geweest en de bankrekening is direct weer gehalveerd....
We zijn met Bass en Sam geweest. Bass moest bloed onderzoek worden gedaan. Wat we al dachten, lichte vorm van nierfalen. Eiwitarm voer en vitamine C en B moeten het voorlopig voor hem doen. Hij is er verder nog niet ziek onder. Geen pijn, geen braken, vacht is nog prachtig, dus geen paniek. Zodra het verder verminderd gaan we wel weer langs de dierenarts. Wel werd aangeraden om zijn gebit te laten reinigen, want daar zit nogal wat plak. dat kan gaan ontsteken. Maar dan moet hij onder narcose en daar ben ik nooit zo'n voorstander van bij oudere honden. Moeten we dus nog even over nadenken.
Maar dan Sam... Arme Sammie.... Wij dachten, misschien een trage schildklier omdat hij zoveel minder conditie had. Zijn nekklachten zijn helemaal over en hij heeft tegenwoordig een tuigje, maar op de hei kan hij toch niet de volle wandeling meelopen. Hij gaat op een moment liggen en wil niet meer. Dus we gaan maar een kortere route tegenwoordig, want iedere keer 9,5 kilo dragen is me ook wat....
Dus, we dachten, dat zal wel bloedprikken worden en opsturen voor schildklier waardes. Maar nee. Toen de dierenarts naar het hartje luisterde, kwam er een ander probleem naar boven. Een flinke hartruis.
Vervolgens werd er een echo gemaakt van zijn hart en hij heeft dus waarschijnlijk een keer een ontsteking op zijn hartkleppen gehad, want die sluiten niet meer mooi. Een progressief probleempje, het hart zal het steeds lastiger krijgen. Om zijn hartje te ondersteunen heeft hij medicijnen gekregen. Daar moet het voorlopig goed mee gaan. Zodra hij echter gaat hoesten of nog minder conditie krijgt, moeten we terug en zal de medicatie moeten worden aangepast. Die Sam.... 5,5 jaar jong, en dan al hartproblemen.
Ik geloof dat het verlies van Chloë, zijn hartje heeft gebroken......
Hij was superbraaf bij de dierenarts, Bass ook trouwens, lieve kereltjes! En nu is hij alweer volop aan het spelen met Moos, alsof er niks aan de hand is. Tja, gewoon maar rekening mee blijven houden. Eens even kijken of we ergens een draagzak kunnen kopen of een buggy, zodat we hem niet hoeven te tillen bij een langere wandeling. Hij geeft het zelf heel netjes aan als het hem te veel wordt.
Maar goed, we hebben hier dus twee lieve mannetjes die een beetje in de lappenmand zitten. Gelukkig hebben ze er zelf nog niet veel last van. Maar hopen dat het nog lang duurt voor dat wel gaat gebeuren!

Ik ga niet lachen voor de foto!

Neeee, ik vind het hier niet leuk

 Nou, als het dan moet, dan blijf ik wel even stil zitten..... pffffff


 Oei, dat is koud hoor!

Even stil liggen Sam, dan kan de dokter jouw hartje zien.

woensdag 20 augustus 2014

Heeeeeeeeeelemaal naar Budel.....

Vandaag hebben we een leuk tripje gemaakt. We gingen helemaal naar Budel. Naar de dierenarts. Waarom helemaal naar Budel, zult u zich afvragen. Welnu, we hebben daar röntgenfoto's laten maken van Sara. HD en ED foto's. Het maken van goede foto's is een kunst op zich. En als een foto niet goed is gemaakt, kan het zelfs voorkomen dat er een verkeerde uitslag door komt. Voor ons dus zeker een reden om goed te kijken bij welke dierenarts wij zouden gaan.
Dierenartspraktijk de Meemortel te Budel  staat heel goed bekend. Ze zijn gespecialiseerd in het maken van röntegenfoto's voor HD en ED bij Duitse herders! Er komen mensen uit België en Duitsland, ja zelfs Engeland, speciaal naar Budel om foto's te laten maken daar. Dus, wij met Sara naar Budel.
Een ritje van dik anderhalf uur. We waren iets te vroeg, maar dat was wel prettig, want dan kon Sara even rustig aan de omgeving wennen. Even snuffelen overal en nog een plasje doen op het buitenterrein.
We werden ontvangen door dierenarts Paul en de assistente. Er stond zeer professionele apparatuur en er werd goed de tijd genomen voor ons. We mochten er de hele tijd bij blijven, ook heel fijn. Sara kreeg een roesje en dat werkte snel! Toen op de tafel en positioneren voor de foto's. Dierenarts Paul bekeek steeds het resultaat op de computer en als hij niet tevreden was over de positie, werd het over gedaan. Uiteindelijk had hij goede foto's. Het papierwerk werd in orde gemaakt en natuurlijk moest er ook betaald worden. Dat viel overigens heel erg mee, een stuk goedkoper dan bij veel andere praktijken, een tweede voordeel van deze dierenarts dus. We waren zeker een dik uur bezig geweest. De foto's worden opgestuurd naar de Raad van Beheer, maar Paul wist wel te vertellen dat het er allemaal goed uitzag!
Inmiddels werd Sara weer een beetje wakker. Jan heeft haar in de auto getild en we zijn weer gaan rijden.
We hadden met fokster Francis afgesproken dat we op de terugweg even bij haar langs zouden gaan. Zij was natuurlijk ook erg nieuwsgierig. Toen we bij haar aankwamen was Sara alweer wat beter wakker, maar nog erg wankelig in het wandelen...  Zo leuk dat ze Francis altijd nog herkent! Ze neemt normaal gesproken van niemand een koekje aan, maar van Francis natuurlijk wel. Ze kon daar nog lekker even rustig tot zichzelf komen, terwijl wij een lekker bakkie koffie dronken en over Saarloosjes spraken. Ook Wilma kwam nog even aan, wilde Saartje (zusje van haar Remy) ook weer even zien. Francis en ik kregen een bosje roosjes van haar. Lief toch? Zelf had ik voor Francis en Wilma een potje eigengemaakte bramenjam meegenomen, zo kom ik daar ook weer van af, hahahaaa.
Toen we weer naar huis gingen, liep Sara al weer een stuk evenwichtiger. Eenmaal thuis, werden we overvallen door de rest van de roedel. Gelukkig was Sara toen alweer een heel eind opgeknapt! Nu maar afwachten wat we van de RvB te horen krijgen.... maar ik verwacht eigenlijk geen problemen.

Voor iedereen die foto's wil laten maken een echte aanrader!

Zo, uitstappen maar, we zijn er....

FF plasje doen..

Klein prikje... daar wordt je rustig van....

Pfff, dat werkt snel.....

Voor de HD even op de rug....

Ja, zo lig je goed...

Voor de ED even het voorpootje recht....

Ja, zo gaat het wel!

De foto's krijgen we per mail thuis gestuurd....

Zo en nu wachten tot ze weer wakker wordt...

zondag 17 augustus 2014

Ouderdom komt met gebreken

Onze lieve oude Bass krijgt wat probleempjes. Hij drinkt heel veel en plast ook veel. Hij plast zelfs af en toe in huis, kan die lieve oude sok niks aan doen, hij kan het dan gewoon niet meer ophouden.
We vrezen dat het niet alleen de ouderdom is. Onze lieve Spanjool heeft namelijk leishmania  (gehad). Het gaat al de tijd dat hij bij ons is al heel goed hoor. Hij is zelfs van de medicatie af. Er zijn op dit moment ook geen ontstekingen. Maar..... hij heeft natuurlijk wel veel medicatie gehad in het verleden. En het vervelende van die medicatie is dat het vaak de nieren aantast. Wij vrezen dus voor nierinsufficiëntie. We zullen eerdaags even langs de dierenarts gaan om dit verder te laten onderzoeken. Ik heb inmiddels hondenluiertjes besteld. Ja, mensen, die bestaan, is het niet geweldig. Gelukkig vindt de lieverd altijd alles goed. Dus een luiertje aan, rompertje erover en dan kan hij in huis de boel niet meer bevuilen.
Helaas is nierfalen een onomkeerbaar probleem en zelfs progressief. Ik weet uit mijn verleden als dierenartsassistente dat hij eiwitarm voedsel moet om het proces te vertragen. Hij heeft zeker nog geen pijn en braakt ook nog niet. Zijn vacht glimt ook nog en hij valt nog niet af. Maar het vele drinken en plassen is vaak een eerste teken en vooral met zijn achtergrond is het heel aannemelijk dat we toch te maken hebben met nierfalen.We zullen het binnenkort weten als we naar de dierenarts gaan, morgen maar even een afspraak maken.
Bass was zeker niet mijn keus hondje.... toen Sandra een foto liet zien, dacht ik wat een lelijke hond. Door allerlei omstandigheden is hij bij ons in de opvang gekomen. Tja, en toen heeft de charmeur bedacht dat hij wel wilde blijven. Hij was erg moeilijk plaatsbaar, ook vanwege zijn leishmania. Veel mensen schrikken daar toch van. Ook had hij bij verschillende mensen gezeten en als ze hem even alleen lieten was het huis gesloopt. Dan denk je, zo'n klein hondje kan niet veel slopen, nou.... je wil het niet weten, hahahaha. Hier is hij natuurlijk nooit echt alleen, er zijn altijd andere honden. Bass houdt van de roedel. Maar ook hier heeft hij zijn streken hoor! Toen we hem net hadden en we lieten hem alleen had hij een stuk uit de deurpost gebeten en een stuk uit de vloer (grenen vloerdelen), juist.....
Dus, bedachten we, we doen hem in de bench als we er niet zijn. Hahahaha, nou, Bass opsluiten gaat je niet lukken hoor. Hij zat in een grote bench (formaat Duitse herder of Saarloos). Stevig draadstaal, denk je dan. Toen we thuiskwamen, liep Bass vrolijk los door het huis. Het deurtje van de bench was totaal ontwricht. Toen deden we hem samen met Kira in de bench en dat hielp. Als hij samen met een andere hond in de bench zat, bleef hij er braaf in. Inmiddels loopt hij toch altijd weer los. Soms heeft hij een leeg melkpak te pakken dat we nog op het aanrecht hadden staan. Of hij pikt iets te eten uit de kelderkast als we de deur niet goed dicht hadden gedaan. Maar ach, echt slopen doet hij niet meer. Hij sleept wel altijd met de dekens die in de mand liggen. Als we dan thuiskomen, liggen alle dekens in zijn mand. De andere honden hebben een "kale" mand. En dan presteert meneer het nog om zelf op de bank te gaan liggen ook. Grappenmaker. Toen hij net bij ons was, mocht hij mee naar boven, om bij ons in de slaapkamer te slapen (want ook 's nachts wilde hij niet alleen zijn), maar op een bepaald moment gaf hij zelf aan, niet meer mee naar boven te willen, hij bleef bij de andere honden. Ja, señor Bass weet het goed te vertellen hoor.
Hij heeft inmiddels ons hart gestolen en we hopen dat hij toch nog een poosje blijft. We zullen er alles aan doen.
Hier gewoon wat foto's van deze kanjer.....

Bass houdt van het rollen door het gras.... 

mmmm, watermeloen

Bass hout van autorijden, vooral als hij voorin mag!







Bass houdt ook van verstoppertje spelen


Lekker bankhangen met mijn matties

Lekker buiten op het terras.

En als de zon niet schijnt, kruipt hij graag tegen één van de andere honden aan.


vrijdag 15 augustus 2014

Een bloederig verhaal.....

Nou, zo erg is het nu ook weer niet hoor.... Ik kan soms wat overdrijven in de titel van een verhaal. Nee, geen grote wonden door enge hondengevechten. Nee, gelukkig ook geen ongelukken of iets dergelijks. Niet eens een spannend bezoek aan de dierenarts. Nee, het is allemaal heel wat simpeler. Kira is voor de tweede maal loops. Ze was het in maart voor het eerst en nu dus weer. Iets minder dan een half jaar ertussen dus....  Ze kreeg natuurlijk weer een mooi broekje aan, maar dat vindt ze helemaal niks. Toch moet het, niet alleen vanwege de bloedspetters, maar het helpt ook om Sam en Bass een beetje uit haar buurt te houden. Pfff, die twee zijn erg, en Moosje doet soms ook nog mee. De heren zijn schijnbaar vergeten dat ze gecastreerd zijn... Maar goed, ze is nu in de tweede week, dus nog 1 weekje uitzingen.
We zijn dus ook maar niet met georganiseerde wandelingen meegegaan, helaas. Maar helemaal 3 weken niet kunnen uitdollen en razen is natuurlijk ook niet mogelijk. Dus vandaag toch maar naar de hei geweest. We hoopten dat het er rustig zou zijn omdat het weer niet echt lekker was. Maar toch waren er nog aardig wat mensen. We deden Kira aan de lijn als we mensen zagen aankomen en vertelden dat ze loops was, zodat zij hun hond dan ook even konden aanlijnen (als het een reu was). Dat werd in ieder geval gewaardeerd.
We kwamen Jaromir (saarlooswolfhond) ook nog tegen, maar er zat dus geen praatje in deze keer en Sara kon ook niet met hem spelen, want we liepen maar snel door om Jaromir het hoofd niet op hol te brengen.
De hei was trouwens echt prachtig nu, zo mooi paars. En we hebben het nog net droog gehouden, dus al met al toch  nog een geslaagde wandeling.
En een paar mooie foto's.







Lekker teckelkontje....






zaterdag 2 augustus 2014

Bass gaat een dagje uit.

Vandaag had Bass een mazzeltje. Jan en ik zouden naar de broer van Jan gaan, die in het recreatiehuisje van zijn zoon, op bungalowpark De Toverberg in Ermelo zit. En.... Bass mocht mee.
Honden zijn net kinderen, Bass vond het natuurlijk helemaal te gek, dat HIJ vandaag lekker mee mocht. Tja, we wisselen wel eens wat af. De éne keer gaat de één mee (of twee of drie) en de andere keer de ander. Vandaag was Bass dus aan de beurt.
Omdat hij alleen meeging, hoefde hij niet achterin de kennel, maar mocht hij lekker bij mijn voeten zitten. Kop op mijn been en het eerste kwartier wil meneer dan lekker gekroeld worden. Daarna gaat hij liggen en slaapt.


Het is altijd een prachtige rit naar Ermelo, dwars door de Veluwe (of het wild het ook zo leuk vindt, dat daar een snelweg loopt, betwijfel ik). Het was stralend weer! Het huisje heeft de mooie naam, de Karibu.

Een Karibu is een soort hert dat in Afrika leeft. De neef van Jan (van wie het huisje is) heeft verschillende keren ontwikkelingswerk gedaan in Afrika.
Het huisje zelf, lijkt in niets op Afrika, het is een prachtig sfeervol huisje met van die mooie luiken met hartjes. Zelfs de deurtjes binnen hebben allemaal van die uitgesneden hartjes. Het huisje ligt aan de rand van het bos in een prachtige omgeving. Ik kan mij voorstellen dat zwager Wim het helemaal geen straf vindt om daar af en toe heen te gaan. Hij doet dan wat schilder en reparatie klusjes en gaat veel fietsen.



Het huisje heeft een mooie veranda met een prachtig hekje. Bass kon dus lekker los op de veranda. Hij snoof zo af en toe eens goed in de lucht en dacht.... pffff als ik hier toch eens lekker los dat bos in mocht. Ik zou vast wel iets lekkers vangen. Hahaha, die gekke oude afgekeurde jachthond. Maar dat doen we maar niet, lieve Bass. Half doof en blind, ik vertrouw er niet op dat je dan weer heelhuids terugkomt. Hihihi.


Dus er zat niks anders op voor onze lieve Bass, dan gewoon lekker te gaan liggen op zijn kleedje en dan maar dromen over het mooie bos en al die eekhoorns en konijnen die hij zou vangen. Oh, ja, en natuurlijk even komen bietsen als de baas en Wim een stroopwafel eten. 



Maar, natuurlijk ben ik nog wel even een eindje met hem het bos in geweest. Aangelijnd hoor, dat wel. Op bekend terrein vertrouw ik hem wel los, maar na het avontuur in Het Leesten, (voor de mensen die dat niet meer weten, zie:  http://wolvenstreken.blogspot.nl/2014/06/wat-een-pech-bas-is-weg.html ) durf ik hem op vreemd terrein niet meer zomaar los te laten! Maar goed, de aangelijnde wandeling vond hij ook toppie hoor!


Maar aan alles komt een eind en toen we in de verte al wat gedonder hoorde, besloten we toch maar weer te gaan. Er was noodweer voorspeld en dan wil je toch liever weer thuis zijn, voordat het losbarst. Dus we namen afscheid van broer Wim en reden weer terug naar de Achterhoek, lekker binnendoor deze keer, ook dat is erg mooi!. 

(zoek het verschil met de heenweg, hihihi)
Bass? Die heeft de dag van zijn leven gehad! Hij wil volgende keer zeker weer mee. Maar of hij dan aan de beurt is? Dat is nog maar afwachten!