maandag 27 januari 2014

Grote meid

Tja, het is stil in huis. Ik kan er nog maar moeilijk aan wennen. Sara was een dagje van streek en Sam is nog altijd niet zichzelf. Maar het leven gaat door. Kira, Moos en Bas hebben er allemaal niet zoveel van meegekregen. Voor Kira is dat wel fijn, want ze had vandaag haar examen van de beginnerscursus. Best een beetje spannend. Nou ja, vorige week hadden we de generale repetitie en als het vandaag helemaal fout zou gaan, dan zou de prestatie van vorige week tellen. Kijk, zo haal je in ieder geval wat druk van de ketel.

Kira en ik mochten het spits afbijten. Gelukkig had Kira goede zin, tja dat is altijd maar weer afwachten..... Nee zonder gekheid, ze is een enorme brave lieve hond. het ging ook heel goed gelukkig. Maar iedereen vond ik goed hoor. En we zijn ook allemaal door naar de volgende ronde. Helaas gaat Joep niet verder maar de rest van het clubje wel. We nemen wel even twee weken pauze. Beans wordt dan, uhhhhh, een "jeweetwel" hond. Dat is wel beter voor hem, want nu is hij snel afgeleid door de geurtjes van de dames. Fozzy en Rikkie zijn al "jeweetwel" honden. Kira is op een leeftijd dat ze erg lekker gaat ruiken, dus voor alle heren is het fijn als de hormonen wat getemperd worden, hahahahaa. Kijk als Kira echt loops wordt, dan gaan we natuurlijk even niet naar les, we willen de heren niet helemaal gek maken, ook al zijn ze dan allemaal uhhhh, nou ja, jeweetwel..... Joep gaat ook onder het mes, maar die komt niet naar de vervolg les... Vandaag was hij wel enorm geïnteresseerd in Kira. Tja, het is ook een lekker ding natuurlijk, die Kira. Maar het is een koddig gezicht dat zo'n klein, stoer, ruwharig, kortbenig Jack Russeltje probeert om Kira te ....uhhh, laten we het versieren noemen.... Desondanks deed hij zijn examen super goed, dat is dan toch wel weer heel knap. Jammer dat we hem moeten missen in de vervolg cursus. Misschien dat er nog een nieuwe bij komt en anders zijn we gewoon lekker met zijn viertjes. Ook leuk!

Toen we nog een beetje stonden na te praten, kwam het ter sprake hoeveel honden in had. In macht der gewoonte antwoordde ik 6...... :(  Tja, het is nog even wennen dat het er nu 5 zijn .... :(  Ik ga zeker nog een keer een prachtig In Memorum schrijven, maar op het moment kan ik er nog maar moeilijk over praten of schrijven......

Nou, omdat ik natuurlijk wel erg trots ben op de rapportcijfers van Kira, laten we nog even een foto zien van het diploma. Wat buitengewoon leuk en attent was, is de leuke foto van de hele groep, die iedereen meekreeg. En alsof dat nog niet genoeg was, kregen we ook allemaal een mooie sleutelhanger met foto van de eigen hond en.... een zakje lekkers met een balletje voor de honden. Nou, als dat geen feestje was, dan weet ik het niet meer. Mede namens Kira, zeg ik dus BEDANKT SANDRA, het was toppie. We kijken al uit naar de nieuwe lessen!

Wat een leuke foto, vinden jullie niet?


Een prachtige cijferlijst voor Kira!


En dit is het hele clubje, met en zonder baasjes!


Nou Kira, die heb je wel verdiend!

vrijdag 24 januari 2014

Woorden schieten te kort.....

Wat een verdriet, ik kan de toetsen van mijn laptop bijna niet zien door de tranen die over mijn wangen stromen. Vandaag moesten we afscheid nemen van onze lieve, lieve schat. Chloë, lief meisje wat was je ontzettend braaf en trouw! Wat hebben we veel samen meegemaakt. Wat zullen we je missen. Woorden schieten te kort......


zaterdag 18 januari 2014

Waar is de Mol?

Vandaag leek het wel lente. Wat een weertje mensen, heerlijk zonnetje, kan niet op. Maar eigenlijk hoop ik toch nog steeds dat het even flink gaat vriezen, want ik moet er niet aan denken hoeveel ongedierte we van de zomer krijgen als dat niet zo is. Wespen, muggen, teken, vlooien, ze zullen in grote getalen aanwezig zijn als er niet even een flinke vrieskou over ons landje komt.
Maar goed, vandaag was het dus heerlijk. We zijn daarom natuurlijk even lekker met de hondjes gaan wandelen. Maar we hadden even geen zin in de hei. Dus, op naar Stroombroek Braamt. Tjonge, jonge, wat een drukte. Er waren duidelijk meer mensen die van het zonnetje wilden genieten, veel van hen hadden ook een hondje (soms twee) bij zich. Gezellig. De honden konden dus naar hartenlust spelen en spetteren. En Bas had het helemaal naar zijn zin. Ze waren namelijk bezig met nieuwe opnames van zijn favoriete TV programma: Waar is de Mol?
Hij mocht nog meedoen ook, is dat niet leuk? En je raadt het al, hij had hem in no time gevonden.... de Mol. Hahahahaaa. Die Bas, hij is nu eenmaal gek op graven. In de tuin vind ik dat niet zo heel fijn, maar hier op het strand mag hij van mij alle mollen uitgraven die hij kan vinden.







 

zondag 5 januari 2014

De bank

Sommige mensen hebben enorm veel geld op de bank, andere hebben schulden bij de bank. Wij? Wij hebben honden op de bank. Sommige mensen vinden dat honden niet op de bank mogen. Hierdoor zouden zij denken dat zij in de rangorde hoger of net zo hoog staan als de mens. Wij hebben het lang volgehouden. De grote honden mochten niet op de bank en de kleine wel. Sam mocht dus op de bank en Chloë niet. Nee, dat is niet zielig voor Chloë, ze weet niet beter. Ze komt tot de dag van vandaag niet op de bank. Zij is gewoon gek op haar eigen mand. Maar op een gegeven moment hebben we het bijltje erbij neergegooid. Het was geen doen meer. Vooral toen we een Saarloos kregen. Heel even hebben we het nog geprobeerd, Sara mocht niet op de bank. Mmmmm, nou dat was dus maar heel even. Want een Saarloos hoort gewoon op de bank. Op facebook zag ik allerlei foto's van Saartjes op de bank en die gebruikte ik om manlief over te halen. Dus hij ging om, nu mochten ook de grote honden op de bank. Chloë ook, maar die gaat gewoon niet, vindt haar eigen mand nog altijd fijner. Maar inmiddels hebben we 6 honden, waarvan er dus 5 op de bank mogen. soms is het dus even passen en meten om er zelf bij of tussen te kunnen kruipen. Vandaag scheen het zonnetje precies op de tweezitter. Prompt lagen er 4 zonaanbidders op de bank. Wat een schatten hè? Wat ik iets minder vind, is als ze hun bot of andere lekkernij gaan oppeuzelen op de bank. Maar tja, zeg dan maar eens dat het niet mag, hahaha, nee, zonder gekheid, als wij zeggen dat ze eraf moeten, dan doen ze dat wel, maar uhhhhhh, we zeggen het gewoon nooit.
Ach, nou ja, de kinderen zijn toch bijna allemaal de deur uit, dus die bank staat toch meestal leeg, dan kunnen de woefers er toch net zo goed gebruik van maken, dient dat ding nog ergens voor.
Kortom, wij voelen ons zeer rijk!!! Geld? Nee dat hebben we niet hoor, maar honden genoeg op de bank!!!!!!!

Lekker in het zonnetje en dan nog naar buiten kijken ook, wat een leven!

Niet alleen de zitting is leuk maar ook de rugleuning is functioneel!


FF lekker bankhangen!


SSSSSSSnurk.....


Jammie, een lekkere vissenhuid, eten we lekker op, op de bank!

Hé Sara, dat kluifje lust ik ook wel.....

Mmmmm, past net......

Even lekker tegen de baas aan kruipen

De (on) deugd in het midden

 

zaterdag 4 januari 2014

Een zorgelijk begin van 2014.....

Kira zit in de lappenmand. Helaas niet letterlijk, want dat zou natuurlijk geen enkel probleem zijn en leuke foto's opleveren. Nee, helaas gaat het helemaal niet zo lekker met Kira. Op oudejaarsdag was ze aan de diarree. Tja, daar maken we natuurlijk niet gelijk een punt van. Maar 's avonds ging ze ook braken. Mmmm, virusje dachten wij. Even aankijken maar. Woensdag zouden we naar het westen want zoonlief Freek was jarig. Maar met Kira ging het nog niet zo lekker dus besloot Jan om thuis te blijven. Ze had nog steeds erge diarree en weer had ze die dag gebraakt. Donderdag ochtend leek het iets beter te gaan, maar we waren er nog niet gerust op. Die middag gingen we bij de dierenarts langs.


Helaas zijn Peter en Cindy zelf op vakantie, maar Roy nam waar. We kennen Roy, want hij heeft vaker in de vakanties ingevallen. Het was wel een heel gedoe om de temperatuur te meten. Het is een grote aansteller hoor. Wat een gepiep, het leek wel of ze vermoord werd. Kira had geen koorts en ook geen bloed bij de ontlasting. De andere honden leken (nog) nergens last van te hebben. Ze woog 26,9 kilo. Ze is behoorlijk groot, dus dat is niet overdreven veel.....
Roy wilde beginnen met een anti braak middel en een middel tegen diarree. Dus een spuit gegeven en wat pillen voor thuis. Wij weer naar huis.
Vrijdagochtend leek het wat beter te gaan. 's Morgens haar pillen gegeven, die we mee hadden gekregen en ze wilde na een poosje zelfs wat rijst met kip eten. Maar tegen de avond werd het weer minder. 's Avonds wilde ze weer niet eten, later op de avond moest ze weer braken. We besloten om de volgende dag toch maar weer de dierenarts te bellen. Vanmorgen was het al niet beter, de diarree was weer waterdun en ze wilde niets eten. dus wij weer naar de dierenarts. Nu kreeg ze heftigere medicatie. Antibiotica, medicatie tegen misselijkheid, en een middel tegen diarree wat ook haar eetlust moest opwekken. Ook kregen we blikken met speciaal voer mee. Ze zou een uur na de medicatie weer iets moeten eten. Ik probeerde het blik, maar daar haalde ze haar neus voor op. Dan toch maar een beetje vers voer proberen. Ze heeft met pijn en moeite 150 gram op. Maar het ging niet van harte. Ze blijft ook maar zo lusteloos liggen. Het lijkt wel een dood vogeltje. Zo zielig. Dus tegen vijven weer de dierenarts gebeld. Tja, weekend, dus worden we doorverwezen naar de kliniek die waarneemt. Een sympathieke vrouwelijke dierenarts hoorde mijn verhaal aan. Samen besloten we om nog heel even aan te kijken. Als ze niet wat fitter wordt, gaan we vanavond nog naar Zeddam, dan moet ze misschien aan het infuus. Als ze alsnog gaat braken moeten we ook direct naar de kliniek. Dan zullen er waarschijnlijk foto's worden genomen. Kortom, we zijn er nog niet. Een zeer zorgwekkend begin van 2014.


Arme Kira, ze voelt zich zooo beroerd......



donderdag 2 januari 2014

Brrrrr, koud hoor..

Vandaag was het weer zover. Sam en nu dus ook voor het eerst Moos, gingen naar de kapper. Sam is het natuurlijk al gewend. Hij is stapelgek op Tamara en vindt het dan ook geen probleem om daarheen te gaan. Moos was nog nooit geweest dus, ook al was het nog niet echt nodig, hij mocht mee. Tamara zou hem een klein beetje "bijwerken".  Op het koppie mocht er iets af en natuurlijk oortjes, nageltjes en dat soort dingen. Ook mocht Moos even gewassen en gedroogd worden. Eigenlijk allemaal om hem te laten wennen aan deze dingen. Toen ik ze weer ging halen was ik bang dat hij het misschien eng had gevonden, maar niets was minder waar. Moos was in een opperbeste stemming toen ik ze ging halen, niks niet bang. Hij had het helemaal niet erg gevonden. Ze waren natuurlijk wel blij om mij weer te zien. Die ondeugende Sam had binnen een hoopje voor Tamara gemaakt, bah, kleine viezerik. En Moos had natuurlijk wel hier een daar een spatje urine laten lopen, het is en blijft een beetje een zeikerd. Als hij ergens nieuw is, of nieuwe mensen ontmoet dan laat hij van vreugde (of van de zenuwen) altijd wat lopen. Gelukkig vindt Tamara dat niet erg. De salon was erg mooi geworden. Ze had hem een hele tijd geleden al verbouwd, maar ik was er nog niet geweest. Ziet er heel leuk uit allemaal!



Toen ik de jongens ging halen, had ik ook Bas even meegenomen, hij moest zijn nageltjes even geknipt. Hij vond dat ook helemaal niet erg, gaf geen kik. Stond braaf op de tafel en natuurlijk kreeg hij een lekker snoepje toen hij klaar was.

 

En nu  zijn het weer drie mooie mannen hoor. Ze kunnen er weer tegenaan. Maar uhhh, wel even koud hoor, buiten, zonder jas. En we zien nu ook weer dat Sam toch iets te gespierd is. Toch maar weer even op dieet, net als het baasje en het vrouwtje. Maar dat komt goed uit, want dan heeft Sam ook goede voornemens voor 2014. En zijn knuffelgehalte is toch weer enorm gestegen nu hij weer zo lekker kort is en zo heerlijk ruikt! Weg met die wilde krullenbol!