zondag 16 oktober 2016

AVLS wandeling in Het Leesten

Gisteren hadden we het niet durven denken, toen was het nog wat donker en nat weer. Maar vanmorgen zag het er toch echt al schitterend uit. De nevel lag als een zachte deken over het land en een waterig zonnetje voorspelde een prachtige dag. In eerste instantie waren we van plan om de vier meiden allemaal mee te nemen, maar.... Toen ik vanmorgen mijn bakje yoghurt met muesli zat te eten vond ik dat Sara zo stilletjes op de bank bleef liggen dat ik me een beetje zorgen maakte. Ze zou toch niet weer pijn hebben? Ik ging eens even bij haar zitten en kroelde wat over haar koppie. Ze genoot zichtbaar. Er leek niet echt iets mis. Toen ik weer opstond, stapte ze sloom van de bank af en toen zag ik het. Warempel er lagen wat bloedspetters op de bank. Het zal toch niet waar zijn? Maar nader onderzoek wees uit dat het inderdaad ging om een beginnende loopsheid. Natuurlijk sprong ik bijna een gat in de lucht. Saartje had immers in mei al loops moeten worden, per slot van rekening was de laatste keer geweest toen ze gedekt was in april 2015. Maar het bleef uit. Toen haar gezondheidsproblemen begonnen, snapte we ook waarom het uit bleef. De natuur regelt zichzelf. Als de hond niet in staat is om pups te krijgen, dan ook geen loopsheid. Eigenlijk heel mooi als je er over nadenkt. En wat nog mooier is, nu ze dus wel loops wordt, mag duidelijk zijn dat het echt stukken beter gaat met haar. Natuurlijk hadden we dat al gemerkt, maar toch ook mooi als je van moeder natuur een duidelijk signaal krijgt. Maar tja, mee naar een Saarloos wandeling, zat er nu natuurlijk niet in. We besloten om Saartje en Kira dus thuis te laten en alleen Wya en Daentje mee te nemen. Op zich ook wel lekker, want twee is toch iets hanteerbaarder dan vier.
Dus met twee Saarloosjes in de achterbak gingen we op weg naar Het Leesten. Het was echt schitterend weer toen we de parkeerplaats op reden. Er stond al een klein clubje mensen met Saartjes te wachten. Na een kwartiertje was het een behoorlijke roedel geworden van mensen en Saarlooswolfhonden. Het was een waar feestje en Wya was dan ook helemaal door het dolle heen. Yvonne was er ook, maar stond met Doerak al achter het hek. Toen we het bos inliepen en het hek doorgingen, ging Daentje dus helemaal door het lint. Tja, als ze papa ziet, dan is ze niet meer te houden! Het was een heerlijke wandeling, en we konden fijn bijkletsen met alle bekenden. Maar we hebben ook nieuwe mensen leren kennen. Een leuk gezin dat zich aan het oriĆ«nteren is op het ras. De kinderen waren wel even wat overdonderd door de drukte van al die grote wolfhonden, maar ze herstelden al snel. Ik vond het wel stoer dat ze zo rustig door die hondenmassa liepen. Na een poosje wandelen, zagen we ineens Lies en Imara met Brand en Grinta. Die hadden we op de parkeerplaats helemaal niet gezien. Petra liep ook bij hen, die was even komen afzakken vanuit Zweden. Leuke verrassing dus. Brandje (de charmeur) vond het ook gezellig om de meisjes weer te zien. Ook Els was er met Malik en Aydin. Malik is toch zo'n heerlijke knuffelkont. Hij kwam ons echt gedag zeggen, die heeft een speciaal plekje in ons hart!
Na een fikse wandeling kwamen we weer bij de kiosk. Inmiddels hadden we best een beetje trek gekregen en aangezien wij toch geen honden lieten spiegelen, hebben we daar maar even een lekker twaalf uurtje genomen. Daarna gingen we weer terug naar de Achterhoek. Saartje, Kira en de teckels waren natuurlijk erg blij dat we weer thuis waren. De rest van de dag, kon de deur lekker open blijven en konden we lekker buiten blijven. En zo kwam er langzamerhand een eind aan een prachtige zonnige herfstdag. Maar we hebben veel om naar uit te kijken, want als deze loopsheid echt doorzet zijn er natuurlijk de plannen voor een dekking door Emrys. Wie weet, hebben wij dit jaar een nestje prachtige pups onder de kerstboom liggen......

Oh, papa, wat leuk dat jij er ook bent!



Werkoverleg 




Kinderen en Saarloosjes, een prachtig gezicht!

Brand en de meiden 

Malik kwam lekker bij iedereen kroelen, maar Aydin, die blijft liever dichtbij het vrouwtje!

Nee, nee, Brandje, nog een jaartje of twee wachten hoor, ze is echt nog iets te jong!!!!!

Malik laat zien hoe verschrikkelijk terughoudend een Saarloos is tegenover vreemden.... Uhhh, nou ja.... niet dus.....Volgens mij probeert hij deze mensen gewoon te overtuigen dat een Saarloos de beste hond van de wereld is!