donderdag 30 augustus 2012

Genieten van rust en roedel.

Heerlijk, dat weer vandaag. Niet te warm, zeker niet te koud, gewoon precies goed. Dus nog even lekker genieten van zo'n nazomerse dag. Hoewel ik natuurlijk weer hard aan het werk ben na een vakantie van 7 weken (ach, 't is zwaar werk in het onderwijs....) kon ik het niet nalaten vandaag om nog even lekker in de tuin te gaan zitten.
Mijn oma zei vroeger altijd "tel je zegeningen", nou, dan zit deze middag er wel bij.
Wat geweldig om even van de stilte te kunnen genieten, onderuitgezakt in mijn tuinstoel, Sara en Luna lui voor mij in het gras liggend, even staan ze op als ze iets horen. Wat is dat? Maar waarschijnlijk toch niets belangrijk, want bijna tegelijkertijd laten ze zich weer zakken. Sam ligt een stukje verderop in het zonnetje. Met recht genieten van de rust en de roedel. Chloe komt dan zo af en toe even buiten kijken, even bij mij een aai over haar koppie halen om vervolgens toch maar weer liever naar binnen te gaan. Het gebeurt niet vaak, zo'n rust. Veelal is het zo dat Luna zo druk is, dat ze Sara niet met rust laat, en dan kan ik rustig in de tuin zitten, maar dan rennen er continue twee dolle honden langs mijn stoel. Nee, niet te vergelijken met vanmiddag.
Even dus genieten, van de stilte, de rust en de roedel!

 
 

Samen leren

Tegenwoordig zitten Sara en Luna samen op curus. Sara heeft natuurlijk de puppycursus en de A cursus al gehad. Nu zitten de dames dus samen op de B cursus. Voor Luna wel lastig, want ze loopt een beetje achter. Maar het is een slimme tante, dus dat gaat vast goed komen. Ik kan natuurlijk zelf niet met twee honden lopen, dus Kevin, onze zoon, loopt met Luna. Er is wel één probleempje. Luna is heel erg gericht op Sara. Dat maakt het allemaal wel wat lastig. Ze let meer op Sara en wat zij aan het doen is, dan dat ze zelf haar ding doet. We zijn nu voor de vierde keer geweest en ik moet zeggen het wordt wel steeds beter, maar ze let toch nog iets teveel op Sara. Een hele uitdaging voor Kevin dus. 


 
Sara heeft daar eigenlijk geen last van, die doet gewoon haar ding....of niet, ligt eraan of ze zin heeft. Aan het eind van de les, merk je wel dat Sara wat meer oog krijgt voor Luna. Alsof ze weet dat het bijna is afgelopen en dat we dan weer samen naar huis gaan.

maandag 20 augustus 2012

Oh, wat een hitte....

Als het zo warm was als de afgelopen dagen, zong mijn moeder altijd een liedje waar mijn man een bloedhekel aan had.
Oh wat een hitte,
't is goed in de schaduw te zitten,
onder die bomen daarginter...
oh was het maar winter.....


Nou, het was het lijflied van Sara de afgelopen dagen. Een Saarlooswolfhond houdt niet van hitte!!!! De hele dag ligt ze rustig in de schaduw, je hebt er geen kind aan. Alleen.... die energie moet er toch een keer uit, dus 's avonds, als het wat is afgekoeld........ tja, dan komen de wolvenstreken.
Gelukkig hebben we Luna nog, die dan met Saartje wil spelen, anders zou de hele tuin vernield zijn vrees is. Maar het zwembadje biedt ook uitkomst. Normaal gesproken sprong Saar daar alleen om een uur of 5 even in, maar de afgelopen dagen zat ze met grote regelmaat in het water.



En om wat energie te kunnen lozen namen we ze 's avonds mee naar het bos. Vrijdag en zaterdagavond was dat nog goed te doen, maar gisteren was het zelfs in het bos niet meer koel. Ook daar bleef de warmte inmiddels hangen tussen de bomen. We zijn allemaal blij dat het vandaag wat minder is. Zomer is lekker, maar een wolf is niet gelukkig met tropische temperaturen.




donderdag 9 augustus 2012

Luxemburg

Zo, we zijn weer thuis. Maar, er valt nog wel wat te vertellen over de afgelopen vakantie. Een camping is toch wel een beetje eng voor een Saarloos. In eerste instantie leek alles prima te gaan. Kinderen liepen vlak voor de tent langs met opgeblazen luchtbedden en Sara gaf geen kik. Alleen als er een vreemde man langsliep wilde ze wel eens blaffen. Ook Freek was een beetje eng als hij zijn visvestje aan had. En dan kwam er nog een vismaatje van Freek langs in een waadpak en dat was natuurlijk helemaal eng. Maar over het algemeen was ze rustig bij de tent. Alleen als we over het pad de camping afliepen was ze wel wat angstig. Zeker toen we langs badmintonnende kinderen moesten. Toen raakte Saartje toch licht in paniek. Maar al met al mogen we zeker niet klagen. Zelfs toen we uit eten gingen lag ze lief onder het tafeltje. Ik denk wel dat het hielp dat ze Luna bij zich had. Luna is echt nergens bang voor, wil alleen maar spelen en is zelfs wat waaks. Beetje gek, want witte herders zijn normaal gesproken toch ook wat schuwer, maar dat weet Luna dus niet en wij gaan het haar natuurlijk niet vertellen. Freek was veel weg, vliegvissen op Forel. En jawel, hij heeft er nog gevangen ook. Natuurlijk voor eigen consumptie, heerlijk hoor en.... de kop gaven we aan Sara. Dat vond ze gek, dat had ze nog nooit gehad. Maar we weten dat ze wel gek is op vis, ik herinner me nog de zalm die van het aanrecht was verdwenen en ook kabeljouw vindt ze heerlijk. Dus de vissenkop vond ze ook erg interessant. Maar waar begin je bij zoiets???? Ze is er zeker wel een kwartier mee zoet geweest, zo'n klein Forellenkoppie. De zalm was destijds in minder dan 1 seconde verdwenen....
Kevin ging vooral veel met mij en de honden op pad. Het wandelen viel een beetje tegen. Het was meer bergbeklimmen dan wandelen. En dat valt niet mee met een hond aan de lijn. Op sommige stukken deden we ze wel los, maar ik vond het wel een beetje eng, het was hier en daar echt stijl en ik zou me geen raad weten als er één de afgrond in zou storten. Daarbij kwam dat Luna onder de teken zat toen we terug kwamen. En dat terwijl we ze toch hadden behandeld met druppels tegen teken!
Het zwemmen in de rivier was wel een groot succes. Luna vond het wel een beetje eng, is niet zo'n zwemmer. Sara is echter dol op zwemmen. Hadden we de dames de eerste keer aan de lijn gehouden, de tweede keer mochten ze natuurlijk lekker los. Sara sprong heerlijk heen en weer in het water en zwom in de diepe delen van de rivier, zelfs tegen de stroom in. Ze sprong soms van de hoge kade af en kon er op de een of andere manier ook altijd weer uit komen. Luna bleef zo dicht mogelijk bij Sara, dus dat betekende dat ook zij af en toe moest zwemmen. Ach, zo leert ze dat het echt wel leuk is. Al die tijd was het schitterend mooi weer geweest. Maar toen kwam die zondag.... Een regelrechte wolkbreuk. Dramitische gevolgen voor onze tent, het leek wel een waterbed. Het grondzeil (gelukkig is het een kuiptent waar het grondzeil dus aan vast zit) dreef op het water. Alles was nog wel droog binnen, maar de honden konden echt de tent niet in, die zouden zeker een gat in de bodem maken met de scherpe nageltjes. Dus, de honden even in de auto gestopt en wij een "gracht" graven zodat het water onder de tent kon weglopen de rivier in. Daarna konden de honden de tent weer in en gingen we slapen. Tja... en toen had ik er eigenlijk wel een beetje genoeg van. De rivier stond weer erg hoog en dat betekende dat Freek eigenlijk ook niet meer zo goed kon vissen. We besloten om dan maar iets eerder dan gepland terug naar huis te gaan. Eenmaal thuis waren de dames door het dolle heen. Tja, er gaat toch niets boven het eigen nest..... De volgende dag ben ik Chloe en Sam gaan halen. Die hadden het prima naar hun zin gehad bij opa. Maar natuurlijk waren ook zij weer blij om thuis te zijn.

mmmmmm... het ruikt naar vis....

nou, toch maar proberen dan...






Zo... het was leuk bij opa, maar nu mag ik weer naar huis!!!!!

woensdag 1 augustus 2012

lekker op vakantie


We zijn afgelopen maandag vertrokken naar Luxemburg. Chloe en Sam zijn uit logeren bij opa in Oud-Beijerland. Sara en Luna gaan mee. Dat wordt nog een uitdaging. Eerst de reis. Voor alle zekerheid maar een primatourtje gegeven en ...... dat heeft geholpen. De dames zaten beiden heel lief achter in de Ford. Af en toe even naar buiten kijken maar merendeels gewoon lekker slapen. Bij aankomst op de camping moest de tent opgebouwd worden. Ook daar waren ze onwaarschijnlijk rustig, ze lagen lekker te wachten tot de tent stond, alsof ze al jaren ieder jaar kamperen. We waren bang dat vooral Sara overal naar zou blaffen maar dat valt allemaal reuze mee. Tja, als er mensen erg dicht voor de tent langs lopen dan wil ze nog wel eens wat laten horen, Luna ook trouwens, maar ach, dat hoort er bij. Maar het gaat boven verwachting goed. Geen gestress voor al die vreemde mensen, ook niet als we over de camping lopen. We hebben nog geen echt grote wandeling gemaakt, dat staat voor morgen op het programma. Wel zijn de dames al lekker de rivier (de Our, we hebben een plekje aan de rivier) in gedoken. Het weer is tot nu toe schitterend. Laten we hopen dat het zo blijft en dat we fijne wandelingen kunnen maken.