vrijdag 31 mei 2013

Er is een tijd van komen en er is een tijd van... gaan....

Tja, vandaag was het dan zover. Wij moeten afscheid gaan nemen van Sauce. Deze lieve schat is geadopteerd door een heel lief gezin in Gouda. En hoewel we ervan overtuigd zijn dat hij het heel goed gaat krijgen in Gouda bij Richard en Teunie, gaan we hem natuurlijk enorm missen. Sauce heet vanaf nu Rico. Natuurlijk was Rico bijzonder gastvrij toen Richard kwam om hem op te halen. Toen we aan de koffie zaten kwam hij af en toe even een kroel halen. En toen het tijd was om te gaan, ging hij keurig zitten om zijn nieuwe halsband om te laten doen. Hij sprong ook zonder problemen in de auto. Tja, zo moet het ook natuurlijk! Maar ik had een brok in mijn keel. Deze topper had ik toch stiekem best zelf willen houden. Maar nu hij zijn eigen gouden mandje heeft, is er hier weer ruimte om een ander hondje gelukkig te maken. Dus met mijn verstand weet ik dat dit goed is, maar mijn hart moet nog even wennen aan het idee.
Sara had het er toch ook even moeilijk mee vandaag. Ze was toch wel erg gesteld geraakt op deze Spaanse kerel. Toen hij dan ook het witte autootje in sprong stond ze verbaasd te kijken, we hoorden een klein piepje... En toen Richard haar aankeek kwam er een dreigend geblaf. Nee, hem vond ze dus echt niet aardig.
Toen ze weg waren heb ik de hondjes maar getrakteerd op een lekker eenden karkas, goede afleiding.
Ze begonnen enthousiast te knagen. Sam, Luna en Sara. Chloë vindt dat maar niks, dus zij krijgt dan een ander botje.
Eigenlijk zouden we op woensdag 12 juni een nieuwe opvanger krijgen, Blanquita, een bastaard witte herder. Helaas gaat het niet zo goed met haar en ze moet bij de dierenarts blijven. Ze zal 12 juni niet kunnen reizen. Vandaar dat we a.s. woensdag Rubio gaan halen van Rotterdam airport. Rubio is een podenco, ook een leukerdje hoor. Dus we zullen zien hoe dat gaat lopen.


kijk Sam, dit is mijn nieuwe halsband, mooi hè....

onderweg naar Gouda


zo, even een tukkie op mijn nieuwe bank
 
Smikkelen en smullen....
 




maandag 27 mei 2013

Sam heeft er wel zin in.....

Pffff, nou dat kan er ook nog wel bij. Vorige week is Luna loops geworden. We zagen het natuurlijk al aankomen omdat het aantal epileptische aanvallen wat toenam. Dan weet je 't eigenlijk wel. En ja hoor, vorige week vrijdag begon het. Het is nu vijf maanden geleden dat ze loops was, dus wat aan de snelle kant. De "eerste" keer hebben we er niet veel van gemerkt, stille loopsheid? Alleen Sam had wat interesse in haar, maar niet enorm. De tweede keer, was vlak na de eerste epileptische aanvallen. Ze was toen maar tien dagen loops. Nu bij haar derde loopsheid is ze op de elfde dag. Nou ze is echt superloops hoor. Sam is niet bij haar weg te slaan en ze geniet van zijn aandacht.... Wat een gedoe. Tja, we hebben Sam al verschillende keren uitgelegd dat het geen zin meer heeft, dat zijn zaakje echt is weggehaald. Maar Sam is ook hierbij weer eigenwijs als een teckel.... Nee, ik ben en blijf een man, zaakje of niet.... Dus ons hitsige teckeltje zit in de bench als ik niet thuis ben, anders heeft er niemand rust hier in huis.... Als ik wel thuis ben en even flink boos word, gaat hij gefrustreerd achter de bank liggen. Arme jongen.... pffff. Sauce heeft geen enkele interesse, wat heerlijk als de castratie echt werkt zeg....
Het ziet ernaar uit dat het deze keer een "echte loopsheid" is, normale duur van een week of drie en zeer gewillig teefje in week twee. Met de dierenarts hebben we min of meer afgesproken dat het nu toch verstandig is als we haar laten helpen. Het is wel duidelijk dat de loopsheid in ieder geval de epilepsie oproept. Het zal helaas niet helemaal wegblijven als we haar laten steriliseren, maar we verwachten dat het wel minder zal zijn. Maar goed, dat kan pas over drie maanden. Voorlopig dus nog even een witte teef met een zwarte broek aan en een heel hitsig teckeltje....

Dat ze nou niet een leuker kleurtje broek hebben.....
 
 

dinsdag 21 mei 2013

Ouderdom komt met gebreken....

Tja, eigenlijk is tien jaar toch nog niet zoooo oud. Maar veel grote honden worden niet veel ouder. Chloë is nu 10 jaar oud. Ze kwam op 1 juli 2003 aan op schiphol. Ik zal het nooit vergeten. Inmiddels zijn we dus al een aardig poosje verder. We hebben lief en leed gedeeld. Ze heeft van ons vorige teckeltje Lucky kunnen genieten, maar heeft ook afscheid moeten nemen van haar. Datzelfde geldt voor onze Mira. Ze heeft nieuwe hondjes zien komen. Sam haar nieuwe vriendje en natuurlijk Sara en Luna. Ook al de opvangers accepteert ze zonder problemen. Ze is nu eenmaal een geweldige dame. Maar nu gaan de jaren toch opspelen. Veel van haar broertjes en zusjes hadden leishmania, zij gelukkig niet. Wel heeft ze al jaren een schildklier probleem. Daar was goed mee te leven. Iedere morgen een pilletje en verder ging het prima. Maar nu...
We weten dat zij inmiddels kanker heeft, weinig meer aan te doen. Haar conditie gaat schrikbarend hard achteruit. Liep ze een paar maanden geleden nog volop te rennen en springen in het bos of op de hei. Nu sukkelt ze er een beetje achteraan. De éne dag gaat beter dan de andere. Soms moeten we even op haar wachten. Geen probleem natuurlijk, we passen ons tempo graag aan haar aan. Maar ik denk dat de hei nu steeds lastiger wordt. Van de week in het bos liep ze echt heel langzaam, ze keek ons af en toe aan met zo'n blik van "ik kan niet meer...". Zo triest. Haar darmen laten het ook vaak afweten, dan weer obstipatie dan weer dunne rotzooi. En ze hijgt veel, vooral in de avond. Aan honden kun je niet goed zien hoe zij zich voelen, maar hijgen is geen goed teken. Ze hoest zo af en toe flink en ook geeft ze regelmatig vocht op. Tja, ouderdom komt met gebreken.
Onze lieve Griekse schone, zo perfect, zo lief. Het is voor mij een troost dat we haar een fijn leven hebben kunnen geven hier in ons koude kikker landje. Ze kan niet zoveel meer hebben van de jonge dames. Luna probeert af en toe toch haar bek te likken, maar ze krijgt een snauw en grauw. Chloë wil het niet. Ze wil met rust gelaten worden. Gelukkig begrijpen de anderen dat en ze laten haar dan maar. Sam is de enige die bij haar mag komen. Hij ligt dicht tegen haar aan, zo schattig. Ook hij zal er enorm veel moeite mee hebben als hij afscheid moet nemen van haar. Wanneer ga je de beslissing nemen? Dat blijft altijd zo'n lastig probleem. Volgens mij heeft ze nog wel lol in haar leven hoor, dus we gaan nog even met volle teugen van ons lieve meisje genieten.








zaterdag 11 mei 2013

Bah, Hollands weer.....

Vandaag waren we toch weer optimistisch als we zijn, naar de hei gegaan. Ach, dat redden we nog net, dachten we. Natuurlijk wisten we dat er regen opgegeven was, maar in het Oosten zou het wat later komen, dus....
En ja hoor, we kwamen droog aan en begonnen ook droog aan de wandeling. Sauce hoefde niet aan de riem deze keer. Hij blijft echt zo lief bij ons. Luistert nog steeds voor geen meter naar zijn naam, maar als je zegt "hierrrrrr" en de r lekker laat rollen, dan komt hij direct aan gehuppeld. Ja, het is echt huppelen, rennen kun je het niet noemen. En dan die oren, die zo heerlijk wapperen, geweldig gezicht. Alle honden hadden het weer reuze naar hun zin. De hei blijft altijd leuk voor hen. We kwamen verschillende andere hondjes tegen. Een klein bruin hondje zat vanuit de verte naar ons te kijken. Eerst dachten we dat hij alleen was, misschien zijn baasjes kwijtgeraakt. Ik zei al tegen JAn, nou dan gaan we er met 6 naar huis, hahaha. Maar toen we dichterbij kwamen, kwam de kleine rakker op ons afgerend en zagen we twee dames die erbij hoorden. Het hondje kwam uit Roemenië, ook zo'n allochtoon. Wij natuurlijk vertellen dat Chloë uit Griekenland komt en Sauce uit Spanje, altijd leuk even zo'n praatje. Ook kwamen we nog andere hondjes tegen, vooral Sara vindt dat altijd helemaal het einde, andere vriendjes leren kennen.
Sam en Sauce zijn dan toch stiekem alle twee jachthonden, want natuurlijk moesten zij af en toe een hol inspecteren. Je weet maar nooit of er nog een diertje in zit. Sam zou het arme beestje direct afmaken, Sauce zou volgens mij niet weten wat hij ermee moest, maar het ruikt wel lekker zo'n hol, dus ook hij ging op onderzoek uit.
Bij de boomstronk ging ik de dames even borstelen. Nou, Sauce komt dan gewoon lekker bij mij zitten, ook als er mensen met andere honden langslopen. Daar taalt hij niet naar, hij blijft heerlijk bij mij zitten, kijken wat ik met de andere hondjes uitspook. Toen weer verder, het was nog steeds droog. De brem begon al kleine knopjes te krijgen, net als bij ons in de tuin. En een ander struikje had zelfs al gele bloemetjes. Maar verder was het een beetje troosteloos. Dat kwam natuurlijk ook door de grijze bewolking. Zouden we het droog houden?
Nee helaas, net toen we dachten dat we het misschien wel net tot de auto zouden redden, begonnen de eerste regendruppels te vallen. En toen ging het snel. Voor we het wisten waren we drijfnat. Hahaha, die Sauce, dat vond hij maar niks, die regen. Bah, Holland heeft lieve mensen maar wat een rotweer..... Hij keek mij af en toe eens aan met zo'n blik van, kan je dat niet even uitzetten of zo???  Helaas jongen, het weer heb ik niet in de hand. De andere honden wandelen vrolijk verder, hoewel, Chloë is ook niet zo'n fan van regen. Luna, Sara en Sam geven er niks om. Sauce moest zich om de 5 stappen even helemaal uitschudden, dat begint met zijn kop, oren wapperen, dan verder naar achteren tot zijn staart. Zijn poten komen bijna los van de grond door het schudden, koddig gezicht. Tja, het waren de laatste 10 minuten van de wandeling, maar we zijn allemaal behoorlijk nat geworden. Eenmaal thuis aangekomen ging Sauce heel zielig zitten kijken. Hij vindt nat zijn maar niks. Dus ik de handdoek gepakt en hem lekker afgedroogd, dat vond hij heerlijk. Nu ligt het hele spul lekker te slapen. Heerlijk die rust.... maar voor hoelang?????

Oh, fijn, ik mag lekker los....

toen de kleine rakker ons zag, kwam hij hard aanrennen...

gezellig, nieuwe vriendjes....

en nog steeds was het droog....

helaas, er zit niks in baas....

kijk, ik sta in de jachthouding (wat dat dan ook mag betekenen)

er zijn al kleine gele bloemetjes te zien aan de struiken...

oh, leuk, nog meer vriendjes......

ik heb een hol gevonden, het ruikt er wel lekker.....

hè jakkes, wie heeft die kraan opengedraaid.......

vrijdag 10 mei 2013

Nuestra perro loco Español (Ons gekke Spaanse hondje)

Het is niet te geloven, Sauce is nu alweer 2 weken bij ons. Of is het pas 2 weken? Hoe dan ook, deze twee weken hadden Jan en ik vakantie. Nou ja, week 1 was wel lekker, mooi weer, genieten dus. Maar week 2 was al een stuk minder. Niet alleen vanwege het weer, maar ik loop ook al een week stijf van de pijnstillers vanwege mijn rug. Schoot er zomaar in vorige week donderdag.... Kan gebeuren. Maar wel lastig, vooral als je 5 honden moet uitlaten. Maar weer of geen weer, pijn of geen pijn, wij gaan gewoon naar het bos. Het is werkelijk genieten om te zien hoe die kleine Spaanse rakker steeds meer hond wordt. In het begin, toen hij net kwam, was het een zeer stil teruggetrokken hondje. Ik wist niet goed wat ik ermee aan moest. Maar hij wordt nu steeds losser. Al snel kon hij los in het bos en iedere keer dat we gaan, zie je hem meer genieten. Hij mag lekker hond zijn bij ons. En ja, als hond wordt je wel eens vies. Gelukkig kan hij bij ons buiten opdrogen en dan is de modder er zo weer afgeborsteld. Als ik de auto het pad oprij staat hij al net zo enthousiast te springen als de anderen. Als het hek opengaat springt hij de auto in, echt super. En als we na de boswandeling weer bij de parkeerplaats komen, staat hij al te wachten bij de auto.
Het is werkelijk geweldig om te zien hoe makkelijk hij is. Speelt met onze honden, luistert goed, is lief tegen de katten, kan alleen thuis blijven (vindt hij natuurlijk niet zo leuk) maar kan ook goed in de auto, wat wil je nog meer.



Hier een kleine impressie van de afgelopen 2 weken.....




vrijdag 3 mei 2013

Chimo’s logeerweekje in Fryslân

Chimo beleeft van alles met zijn nieuwe baasjes. Zo mocht hij woensdag met mij, zijn nieuwe vrouwtje Sanne, mee naar mijn ouders in Friesland. Een heel avontuur. Eerst in de bus, waar een hele lieve buschauffeur hem even ging aaien. Daarna in de metro, wat toch wel heel spannend was, maar stoere Chimo is nergens bang voor…..of toch wel? Ja, de roltrap vindt hij maar niks, daarom nemen we in het vervolg maar gewoon de trap. Toen gingen we in de trein, dit was minder eng dan de metro en Chimo ging lekker naar buiten kijken, heeft geslapen en nog met een jongetje gespeeld. In Zwolle werd het zo druk, dat hij het liefst bij me op schoot ging zitten, wat veel mensen! Maar Chimo was zo moe van alle drukte dat, hoe hij ook probeerde, zijn oogjes steeds dichtvielen. Na bijna 3 uur in de trein mocht hij er eindelijk uit, maar hadden we nog steeds niet de bestemming bereikt. Wéér in de bus, dit keer heeft hij lekker gelegen en geslapen. Na een reis van bijna 5 uur waren we dan eindelijk in Gytsjerk.
Toen was daar het moment om de hond van Sanne haar ouders te ontmoeten. Astra is een oud vrouwtje van  13,5 jaar oud en is geen andere honden in huis gewend. Ik hoopte heel erg dat het goed zou gaan want Astra kan best gemeen doen naar andere honden toe. Er was niemand thuis dus het was mijn taak om ze aan elkaar te laten wennen en vriendjes te laten worden. Astra lag lekker te slapen dus hij hoorde ons niet eens aankomen. Nadat ik hem riep kwam zij langzaam de tuin in lopen, tot zij Chimo zag. Zij begon gelijk te blaffen en als Chimo te dichtbij kwam te grommen. Ik heb Chimo los gedaan, zodat hij de tuin kon verkennen. Astra ging weer in de bijkeuken in de mand liggen. Eerst Astra maar wat aandacht gegeven zodat ze niet jaloers zou zijn. Elke keer als Chimo de bijkeuken in wilde komen stormde Astra haar mand uit om te laten weten dat het haar territorium was. Chimo vond Astra toch wel best eng. Ik hoopte dat het niet te lang zou duren want na die lange reis moest ik zo nodig plassen, maar ik wilde ze niet alleen laten. Na ongeveer een half uur lukte het om Astra en Chimo samen binnen te krijgen. Astra ging wat aan Chimo snuffelen en toen zag ik dat ze stiekem ook wel kwispelde. Die middag samen uitgelaten en dat ging prima. Ik heb een groot kussen van zolder gehaald zodat ze allebei hun eigen plekje hebben in huis. Maar Chimo vindt het kleed van Astra zo lekker omdat daar de zon schijnt en Astra vind het vaak te warm in de zon, dus die ligt zo nu en dat weer op Chimo zijn kussen.




Ik had een botje meegenomen voor Chimo. Astra heeft daar vaak geen interesse in, maar die van Chimo vond zij toch wel erg lekker. Chimo zat met verbazing te kijken hoe Astra het bot pakte en er lekker op ging bijten. Zelfs toen Astra in slaap viel naast het bot durfde hij hem niet te pakken. Vandaag maar even naar de markt geweest om twee nieuwe te halen, zodat ze allebei een hebben. Zo nu en dan snuffelt Astra even aan Chimo en dan kwispelt zij vrolijk, dit vindt Chimo erg leuk en hij wil dan graag spelen. Astra staat helaas niet meer zo stevig op haar poten, dus die valt snel om. Astra probeert dan snel weg te komen want ze wil niet spelen. Gelukkig komen we tijdens het uitlaten wel andere hondjes tegen, zo ook vanochtend. Ik ging met mijn vader naar het Ruiterpad (groot pad tussen de weilanden waar geen fietsers of auto’s zijn) hier kwamen we een meneer tegen met een jong hondje, hiermee heeft hij de hele tijd gespeeld, wat een energie heeft hij. Ik heb ook gemerkt dat Chimo zeer hard kan rennen. Bij het ruiterpad kan hij lekker los en mag hij ver vooruit lopen. Als ik hem roep kijkt hij gelijk om, denkt 2 seconden na en komt vervolgens in een super sprint naar mij toegerend. Hij moet nog leren om op tijd de stoppen met rennen, want meestal gebruikt hij mij om tot stilstand te komen, wat tot gevolg heeft dat ik bijna omval, haha.


Aan allebei zijden van het pad zitten sloten. De eerste keer dat ik met Chimo, Astra en mijn vader naar het Ruiterpad ging zag Chimo ganzen aan de andere kant van de sloot zitten en deed hij een poging om erover heen te springen. Dit mislukte en hij sprong er middenin. Toen werd het vrouwtje wel even boos, maar hij mocht al snel weer los. Brrrr wat was dat nat en dan die koude wind. Hij vond het vast zelf ook niet zo lekker want het is bij 1 keer gebleven.  Vandaag was er een ree aan de andere kant van de sloot, gelukkig had hij het zo druk met zijn speelmaatje dat hij hem niet zag!  Ik heb ook een konijntje, Kasper. Normaal loopt Kasper los in de achtertuin, want Astra vindt konijntjes eerder eng dan dat ze er achteraan gaat. Chimo daarentegen wil heel graag met het konijntje spelen. Kasper blijft daarom deze dagen maar veilig in zijn hok. De reis voor mij naar Fryslân was erg spannend omdat ik niet wist hoe Chimo erop zou reageren. Gelukkig is alles prima gegaan en ik heb veel vertrouwen in de terugreis. Chimo en Astra liggen nu allebei te slapen. Astra op haar kleed en Chimo ernaast op de grond, want daar schijnt de zon lekker. Straks gaan we weer lekker naar het Ruiterpad, zodat hij al zijn energie kwijt kan.




Groetjes van Sanne en een pootje van Chimo uit Fryslân!

woensdag 1 mei 2013

De wind door de wilgen....

Tjonge, die gekke spanjaard heeft het maar druk hier. Eerst met de dames spelen, dan lekker in de ren de boel goed in de gaten houden. Vervolgens naar het bos....
Ja, dat was vandaag helemaal leuk, want hij mocht voor het eerst los. Ging helemaal toppie. Hij luistert niet naar zijn naam (tja, is ook een beetje rare naam hier in Nederland...) maar als ik in mijn handen klap, komt hij gelijk aan rennen. Oren vrolijk wapperend in de wind.
Af en toe ging hij lekker met Luna spelen. Toen Luna de baggerpoel indook, ging Sauce erachteraan. Geweldig om te zien hoe hij lekker hond was, daar in dat bos.
Thuis kreeg hij lekker eten en daarna was hij uitgeteld.