It giet oan...

Vandaag was het dan zover. We keken er al een poosje naar uit. De nestwandeling van Sara. Francis had het geregeld. We zouden naar Het Leesten, bij Apeldoorn. Best centraal dus voor de meesten goed te doen. Francis had dan ook behoorlijk wat aanmeldigen gekregen. Maar naarmate deze dag dichterbij kwam, werd het toch even spannend. Hoe zou het gaan met het weer? Het zou gaan dooien, maar omdat de grond nog bevroren was, werd er gewaarschuwd voor ijzel en gladheid.
Maar behalve dat werd er ook flink wat regen opgegeven. Dus voor alle zekerheid keek ik vanmorgen toch nog even naar mijn mail, als het niet door zou gaan, zou Francis mij vast wel mailen. Maar van Francis was er geen mailtje. Wel van Merlijn, de eigenaar van Arthur, Sara's broer. Hij vroeg mij of het doorging. Ik antwoorde hem dat ik er wel vanuit ging. Daarna toch maar even op de clubs pagina gekeken en gevraagd of het toch wel doorging. En ja hoor, daar zag ik het bericht van Francis:

     It giet oan!!!

Dus om 11 uur in mijn tuutje gestapt met Sara en Luna en onderweg gegaan naar Ugchelen. Ik had de Hoenderloseweg in mijn tomtommie ingetypt en had er zin in. Maar ik had geen huisnummer of zo, dus mijn tomtommie wist niet helemaal precies waar ik moest zijn. Dus, even naar huis gebeld, gevraagd of mijn hubby het kon opzoeken op de laptop en ja hoor, ik moets bij de kruising met de Otterloseweg zijn. De kiosk, De Ugchelse berg, had nummer 191. Bleek dat ik de verkeerde kant van de Hoenderloseweg in was gereden, dus wij keren en terug.... en ja na een poosje kwamen we bij de kiosk aan. Er stonden al wat mensen met wolfjes te wachten. Yvonnen en Fred waren er ook al met Doerak. Sara vond het meteen geweldig, al die rasgenoten! Ook de familie S. van Mita was er. De jongste telg hadden ze maar niet meegenomen, die vindt het toch iets te spannend, zoveel wolfhonden bij elkaar. Mita lijkt overigens erg veel op Sara, ze is alleen iets kleiner en slanker.

MITA

SARA

Al snel kwam ook Merlijn met Arthur. Wat een feest, al die broertjes en zusjes (en wat halfbroertjes en zusjes dus). Wil en Annemie waren er ook met Oscha, Uzziah en de kleine Ayo. Wat een schatje is dat zeg! Maar wat een triest verhaal als je hoort hoe zij haar leventje is gestart. Gelukkig is ze nu weer veilig bij haar mama en halfzus. Wil en Annemie doen haar denk ik niet meer weg! Wat een poepie!
Ook Kathleen en Jouke waren er met de grote lieve reus, Django, die overigens weer sprekend lijkt op zijn broer Doerak. En eigenlijk net zo'n schoothondje is als de kleine Ayo.
Sara en Luna hadden het erg naar hun zin tijdens de wandeling, maar na een poosje begon Sara wel een beetje te snappen naar de mannen. Er waren dan ook verschillende mannen die haar wel leuk vonden. Ze moest er niets van hebben en snauwde ze flink af. Francis vertelde dat het wel eens zou kunnen zijn dat de eerste loopsheid eraan zit te komen. Ach, we vergeven het haar maar. Die mannen kunnen wel tegen een stootje. Arthur bleef af en toe expres wat bijten naar haar kont. Die vond het wel leuk om haar wat te pesten. 'T zijn ook net kinderen, meisjes plagen, zoentjes vragen!

ARTHUR

Remy was er ook, met Wilma natuurlijk. Zij waren met Francis meegereden. Dat is toch wel de grootste van het nest. Volgens Francis iets te dik, maar ik vind hem stiekem wel erg mooi! Misschien is Sara ook wel iets te vol. Binnekort gaan we langs de dierenarts, dan zal ik haar wegen. Wellicht moet ze even op dieet...... Mmmm, daar weet Sam over mee te praten. Er waren nog meer mensen met prachtige honden mee, maar ik weet niet van iedereen de naam. Behalve de saartjes waren er nog drie andere woefers. Luna natuurlijk, onze witte herder. Verder een Galgo, inderdaad, gered uit Spanje! Lekker snel ding, die er wel voor zorgde dat "zijn" Saarloos genoeg beweging kreeg. Dan was er ook nog een prachtige Duitse herder, die een heel eind een "stokje" heeft meegezeuld! Wat een prachtig gezicht was dat! Typisch iets voor de Duitse herders. Tja, blijft altijd een beetje moeilijk voor ons om een Duitse herder te zien. We missen Mira nog erg!

Het stokje moet mee....

 

Maar af en toe even rust, want het is toch best zwaar!

Sara kwam af en toe vrolijk even bij me langs, het is dan net of ze tegen me zegt: "Wat fijn dat je mij hebt meegenomen vandaag!"



Fijn dat ik mee mocht vandaag!

Toen we weer bijna bij de parkeerplaats waren was het nog even lastig om Remy te pakken te krijgen. Hij heeft dezelfde streken als Doerak, als hij het idee heeft dat Wilma hem wil aanlijnen, of dat hij de auto weer in moet, dan krijg je hem dus niet te pakken. Volgens Merlijn, heeft Arthur dat heel af en toe ook een beetje, maar die is nog te lokken met wat lekkers. Ik moet eerlijk zeggen dat Sara er soms ook wat neiging toe heeft. Tegenwoordig lijn ik haar ook aan als het eind van de wandeling in zicht is. Anders duurt het echt even voor ik haar in de auto heb. Eenmaal bij de parkeerplaats gingen er al een aantal direct naar huis. Zelf ging ik nog even mee met de rest, een kopje koffie of warme chocomel halen in de kiosk. Lekker opwarmen, want iedereen was tot op het bot nat en koud. Vooral mijn benen, ze deden bijna pijn van de kou! Mijn broek was kleddernat geworden.

Kleine kroeldoos Ayo, wat een schatje hè!

Daarna was er nog even tijd voor een groepsfoto en daarna ben ik toch maar vertrokken. Ik hoop dat ik van iemand de groepsfoto krijg, maar dat gaat vast wel lukken!
Helaas is mijn camera niet echt geweldig, dus de foto's laten iets te wensen over. Maar de dag was geweldig en daar gaat het om. Zeker voor herhaling vatbaar, maar dan wel met wat mooier weer a.u.b.