Oeps, en weg was ie.....

Ik ga bijna iedere dag even met de honden naar een bos bij ons in de buurt. Geen heel groot bos, maar het is toch wel een drie kartiertjes wandelen. Natuurlijk mogen de dames altijd los. Sam niet... die blijft altijd aan de lijn. Dat knaagt toch al een tijdje aan mij. Je ziet dat hij ook graag even lekker los wil genieten van de vrijheid. Maar, vooral als mijn man of zoon erbij zijn, gebeurt het niet. Volgens hen ben ik Sammie gelijk kwijt. Zelf geloof ik daar niet zo in. "Maar hij heeft toch een training gehad... ", zeg ik dan als motivatie om hem los te laten. "Tja", is dan vaak de reactie, "een jachttraining, het enige wat hij daar heeft geleerd is achter de konijnen aan gaan!" Dus het is en blijft NEE. Als ik alleen naar het bos ga met de roedel, zit ik altijd in tweestrijd. Zal ik hem nou wel of niet loslaten. Eén keer heb ik mij laten gaan. Mira leefde nog en ik was met haar, Chloe en Sam naar het bos. Ik liet Sam los en .... als een pijl uit de boog verdween hij uit het zicht. Mira keek mij aan en ik zei in shock: "Ga hem halen Miertje". Ze vloog erachteraan en ja hoor, ze kwamen samen terug. Ik lijnde Sam direct weer aan en slaagde een zucht van verlichting. Die Mira, tot de dag van vandaag kan ik niet geloven dat ze me begreep, maar het is gebeurt zoals ik hier vertel.
Maar ach, dat is al een tijdje geleden en het begon de laatste tijd toch weer te kriebelen. Zou hij niet bij de roedel blijven??? Vandaag nam ik de proef op de som.

als een pijl uit de boog....
 

Ik liet de kleine dreumes los in het bos. En ja hoor.... weg was ie weer. Sh*t!!!! Ik kon roepen tot ik een ons woog, maar al wat er kwam geen Sam. Gelukkig bleven Sara en Luna wel netjes bij mij. (Ik was even bang dat die achter het rotzakkie aan zouden rennen). Ik liep ogenschijnlijk rustig door, maar van binnen vlogen de scheldwoorden mij om de oren. Wat was ik toch een ........
Had ik maar naar Jan en Kevin geluisterd.... en vooral... Zou ik Sam nog terugvinden?????
Zo af en toe riep ik zijn naam en floot even. Maar lange tijd geen Sam. Ik kreeg een heel naar gevoel in mijn onderbuik. Tot.....ja hoor, daar kwam de boef rustig aangelopen. Ik complimenteerde hem natuurlijk, want hij kwam dus wel terug. Ik dacht, nu moet ik hem vertrouwen. Dus, ik lijnde hem niet aan. Hij bleef een poosje bij ons lopen. We kwamen bij het stukje waar de dames altijd even de sloot in duiken, Sam erachteraan. Maar, de dames kwamen weer uit de greppel en....Sam niet. Hè? Waar was die rakker nu weer gebeleven? Ik kijken, maar geen Sam te zien, wel zag ik dat de greppel een eindje verder droog stond en ik vermoedde dat hij daarin was gesprongen en het greppeltje volgde. Ik weer roepen maar geen respons. Gewoon doorlopen, zei ik tegen mezelf, dat is het beste wat je kunt doen. Rustig doorlopen (ja,ja, geleerd bij de Topdog training). Maar iedere stap verontrustte mij meer. Af en toe riep ik zijn naam en floot even. Maar geen Sam. Ik dacht, misschien staat hij al bij de auto (wishfull thinking noemen ze dat). Dus ik liep "rustig" door. En opeens, vanuit het niets kwam daar het monstertje achter me aan rennen. Pfffffff, zucht..... en weer de hemel in geprezen dat hij toch maar weer was teruggekomen. Maar toen was het voor mij wel even klaar, en de kleine man werd aangelijnd. In de auto lag hij compleet uitgeteld maar zeer tevreden. Hij had een geweldige wandeling gehad.

Pffffff... ik ben er moe van.

Tja, en thuis ging ik het hele gebeuren eens evalueren. Een teckel is natuurlijk een hondje dat ervoor is gefokt om lekker zelfstandig te kunnen werken. Nou, dat heeft hij dus op zijn eigen manier gedaan. En hoewel het heel eng was, toen hij uit zicht was, hij is toch twee keer weer teruggekomen. Zou hij dus echt weglopen? Ik geloof het niet. Hij gaat gewoon even zijn eigen gang om daarna weer aan te sluiten bij de roedel. Maar of ik hem morgen weer los doe????? Ik slaap er nog een nachtje over!



Zo, dat was een leuk wandelingetje, morgen weer???

Weer een topdag op de hei

Vandaag was les 2 op de hei. (nou ja, vandaag, het is inmiddels al over twaalven als ik dit schrijf, dus eigenlijk was het gisteren) Helaas kon niet iedereen van de groep mee. Maar met het clubje dat er wel was, hebben we weer genoten. In totaal waren er 5 hondjes. Sara en Luna van mij, Mo en Lola van Dries (een langharige witte herder en een bullterrier) en niet te vergeten Luka de labrador van Margot. Mo en Luka zijn enorm gecharmeerd van Sara en doen regelmatig pogingen om boven op haar te springen. Sara is iets te lief en laat het allemaal maar over haar heen komen.
Rob vroeg ons van alles over rassen die we tegenkwamen. En dan niet alleen wat voor ras het is, nee dat is niet genoeg, ook moeten we weten wat de rastypische eigenschappen zijn, waar het ras voor is gefokt, enz, enz.... Ik had de terriers en labrador. Gelukkig wist ik er wel iets van af, maar toch leer je dan ook nog weer meer. Ook moesten we weer observeren (zonder te interpreteren) en dat is best lastig. Je bent echt heel snel geneigd te interpreteren. Maar nee, slechts benoemen wat je ziet. Dus, oortjes in de nek, staart laag kwispelend, likbeweging over de lippen, schudt zich uit, gaapt even, gromt naar .... dat soort dingen.
Natuurlijk kwamen we weer veel mensen met andere honden tegen. Een Leonberger, Newfoundlander (dat ras kreeg Margot om te bespreken) en een Briard. En een groepje Podenco's, in twee kleuren, de Podenco Canario (helemaal bruin) en de Podenco Ibicenco (bruin met wit). Pfff, ik wist niet dat er zo veel verschillende Podenco's bestonden. Klein, middenslag en groot, ruwharig en gladharig en dan nog 9 soorten (Andaluz, Maneto, Malaguerio, Campanero, Orito, Enano, Portugues en dan dus die ik al noemde, de Canario en Ibicenco). Eigenlijk een eeuwenoud ras, dat al voorkwam bij de farao's in Egypte. Later in Spanje terecht gekomen. Nou ja , volgens mij gewoon allemaal Spaanse straathondjes die goed kunnen jagen.... Oh ja, en we zagen ook nog Spaanse windhondjes, Galgo's. Heb je ook in vele variaties. Nu heb ik zelf Chloe "gered' uit Griekenland, dus ik heb natuurlijk geen recht van spreken, maar hoewel ik het fijn vind dat deze honden uit Spanje een nieuwe kans krijgen hier, denk ik dat we ook aan onze eigen asieldieren moeten denken. De asiels in Nederland zitten (mede door de economische crisis) ook bomvol! Maar goed, het was leuk om dat troepie honden te zien. We kwamen ook nog een Cane Corso tegen, met een zeer opmerkelijke kleur, zacht beige. Wat een prachtige glimmende vacht had die hond. Tja en natuurlijk zagen we nog een aantal jachthonden. Voor mij allemaal één pot nat. Drentse patrijs, Friese stabij, weet ik veel.... Nou ja, de Duitse staander herkende ik dan net weer wel. 

Boven op de heuvel werd er druk in het zand gegraven. Lola begon, maar het werkte denk ik aanstekelijk want Luna kreeg ook al snel zin om een gaatje te graven. Op de weg terug zag Lola ook nog een stokje wat ze wel mee wilde nemen. Al met al, had iedereen het weer reuze naar zijn zin gehad, mens en dier! En, weer prachtig weer!!!

 

 

Nog even nagenieten..

Tja, ik kon het niet laten. Gisteren was zo leuk geweest. Maar Sam en Chloe had ik toen niet meegenomen. Chloe kan niet al te ver meer lopen en gaat dan de groep ophouden en Sam kan niet los! Hij kan wel los, maar dan is hij als een pijl uit de boog vertrokken, achter de (denkbeeldige of echte) konijnen aan. Maar omdat ik die twee toch ook even wilden laten genieten van de hei, zijn Kevin en ik vandaag nog even terug gegaan met de vier viervoeters. Het was nog even lekker weer, dus we namen het er nog even van.
Weer een paar mooie plaatjes kunnen schieten!

TOPDOG op de hei

Vandaag was onze eerste Topdog les op de hei. In één woord: GENIETEN !!!!!!!
Maar voor de mensen die nog niet weten wat Topdog nou eigenlijk is, eerst even wat info.
(als je alleen plaatjes wilt kijken, moet je even door scrollen...)
Topdog hondenSOVAtraining is een jeugdhulpverleningsmodule, waarbij een hond wordt ingezet als co-trainer. De training is ontwikkeld naar voorbeelden uit het Animal Assisted Interventions model, waarmee verbluffende resultaten worden behaald in Amerika, Oostenrijk, Duitsland en Frankrijk, in de psychiatrie, in de sectoren voor mensen met verstandelijke en fysieke beperkingen en in het onderwijs. Topdog is in beginsel ontwikkeld in een samenwerking van Orthopsychiatrie (intersectoraal samenwerkingsproject GGNet/ Lindenhout te Zutphen), Lindenhout regio Achterhoek en Hondenadviesbureau Mens & Hond Consultancy. Topdog hondenSOVAtraining is een meer uitgebreide uitgave van het Topdog model "hondenbegeleidingstraining" (winnaar van de landelijke methodiek - innovatieprijs 2007 in de geestelijke gezondheidszorg).

De Topdog hondenSOVAtraining is bedoeld voor kinderen, jongeren en jongvolwassenen met problemen, welke gekenmerkt worden door een gebrek aan sociale weerbaarheid (internaliserend) of juist door een overmaat aan sociale botsingen (externaliserend) en welke niet voldoende zijn geholpen met een reguliere SOVA training. De training is vooral nuttig voor kinderen, jongeren en jongvolwassenen, die niet goed met mensen overweg kunnen, maar wellicht wel met dieren. Bij de 12+ variant ligt de nadruk op het begeleiden van een hond. Bij de 12- variant op het verantwoord en plezierig omgaan met een hond. Topdog hondenSOVAtraining kan individueel worden aangeboden of aan groepen van maximaal 6 personen.
De opzet van de training is dat de cliënt zich beter gaat voelen en het geleerde gaat toepassen in de omgang met mensen waardoor de communicatie effectiever, succesvoller en meer bevredigend verloopt. In het contact met de hond kan een cliënt veel succeservaringen beleven, waardoor het zelfvertrouwen groeit. De cliënt leert goed te observeren om te kunnen interpreteren wat de hond wil “zeggen”. De cliënt leert afwegingen te maken en beslissingen te nemen. De cliënt leer keuzes te  maken, zich te laten zien en letterlijk ruimte in te nemen en expressief te zijn in lichaamstaal.

Wat doet de hond?
Honden ervaren ons als - wat vreemde - reusachtige soortgenoten met 3 koppen. Na een kundige kennismaking, gaat een hond er van uit dat een kind, een jongere, of een volwassene, een roedelgenoot is. Honden doen wat ranghogere roedelgenoten van ze vragen (12+ variant) en doen vriendelijk en speels met ranggelijke en ranglagere roedelgenoten (12- variant). Voorts dragen zij zorg voor het welbevinden van roedelgenoten bij angst, pijn en boosheid. Dit doen zij door clownesk gedrag te vertonen. Honden verhogen zelfvertrouwen door opdrachten uit te voeren en verminderen angst, geremdheid en boosheid met vrolijk, grappig en speels gedrag.

Ik volg dus de opleiding tot Topdog trainer. Dit doe ik bij Jeroen Dale en Rob Mos van Mens en Hond Consultancy. http://www.mensenhond.nl/
Rob Mos is goed bekend met de Saarlooswolfhond. Hij heeft een stukje geschreven in het boek: "De Saarlooswolfhond" van de NVSWH. Ook heeft hij voor deze vereniging een stukje geschreven over Baikal, zijn eigen Saarlooswolfhond die op dit moment psychosociaalhulphond is.
http://www.saarlooswolfhonden.nl/index.php/32-baikal-psychosociaal-hulphond
De opleiding bestaat grofweg uit drie onderdelen. Ten eerste de methodiek van de Topdog hulpverleningsmodule. Dit werd afgesloten door het geven van een "proeftraining". Ten tweede kynologische kennis. Aan bod kwam, wolvengedrag, hondengedrag, roedelorde, rangorde, ontwikkelingsfasen van de wolf/hond, rasgroepen, raskenmerken, karakter, etc..... Dit werd afgesloten met een theorie examen. Beide heb ik inmiddels voldoende afgesloten. Vanaf februari dit jaar hebben we op dinsdagavond van 19.30 tot 21.30 les gehad.

Maar nu zijn we toe aan het derde deel. Het leren, "hond lezen". Hiervoor gaan we een aantal zaterdagochtenden naar de Velper hei met alle honden. We leren daar observeren en later op de juiste wijze interpreteren. Het is van buitengewoon belang dat je ziet of de hond plezier heeft of juist gestrest is of zenuwachtig is. Voor de veiligheid van zowel je cliënt als je hond moet je dit op tijd kunnen signaleren. Vandaag dus les 1 op de hei. ik had Luna en Sara meegenomen. Het is de bedoeling dat zij (als ze volwassen zijn) psychosociaal hulphond worden. De hele groep heeft genoten! Het was prachtig weer, de honden hadden het naar hun zin en wij leerden weer enorm veel! Ik kan niet wachten tot volgende week! Hier een foto-impressie van deze ochtend.

Super Sammie

Missie afvallen is gelukt!!! Op 10 juli woog de boef nog 10,3 kilo. Op 8 augustus was dat 9,7 kilo. En vandaag 9,2 kilo. Geweldig toch? Hij was op een streng dieet van kip en boontjes maar mag nu weer gewoon meedoen met het versvlees voer. Hij gaat stoer mee wandelen met de meiden, vandaag weer 8 kilometer. Je merkt dat zijn uithoudingsvermogen ook duidelijk beter is. Ik ben geweldig trots op hem (ik zou willen dat het mij ook eens zou lukken.....)

VOOR



NA

Hoewel zijn lichaam wat is geslonken is zijn ego echter alleen maar gegroeid. Dat geeft soms wel eens wat probleempjes met Luna. Vooral als ze allemaal een lekker bot hebben. Sam denkt nog steeds dat hij heer en meester is en toen Luna dan ook een keer zijn bot wilde afpakken kreeg ze er direct van langs. Hij beet haar flink in haar pootje en dat was nog een flinke snee, ze liep gewoon een paar dagen mank. Ze heeft er echter niet heel veel van geleerd. Gisteren stonden ze weer samen bij een bot, beide grommend, Luna over Sam heen natuurlijk omdat ze veel groter is. Ik bedacht mij net dat het misschien beter was om in te grijpen toen Saartje me voor was. Ze had al die tijd lief bij de appelboom gelegen maar sprong nu overeind om op het ruziënde stel af te lopen. Heel slim wist ze de aandacht van Luna af te leiden naar zichzelf en zo was de spanning weer gebroken. Is de kracht van het roedel niet geweldig!!!!!

Wat gebeurt daar????

Het gewicht van sara en Luna is niet meer te meten hier thuis, daarvoor moeten we even langs de dierenarts. Het lijkt er wel op dat de dames ook weer aardig gegroeid zijn. Maar daar komen we dan pas wat later achter. Voorlopig zijn we supertrots op onze Stoere Slanke Sammie!

Lekker appeltje! Fruit is heeeel goed voor de lijn hoor.....

Stoute Saartje????

Vandaag had Sara echt last van wolvenstreken. Tja, en hoewel ik dat wel kan waarderen is Jan er minder van gecharmeerd. Saar had onder de appelboom een flinke kuil gegraven. Natuurlijk heeft ze hulp gehad van Luna, want die is ook wel in voor streken. Toen Jan het had ontdekt liep hij flink te mopperen. Ik zat lekker in het zonnetje te studeren.

Oeps... foutje

Wat kijken jullie nou naar mij?????

Ik lig hier al de hele dag gewoon heel erg lief te zijn.....



Ik weet ook van niets hoor...





Wit is de kleur van de onschuld.... toch???

 

Ik heb a.s. dinsdag theorie examen voor mijn opleiding Topdog trainer. Ik zat dus precies in het onderwerp "Wolvengedrag en Hondengedrag". Ik probeerde met mijn liefste stem dan ook uit te leggen dat het heel natuurlijk gedrag is. Wolven graven om een hol te maken, om een koel ligplekje te maken, om voedsel te verbergen, om voedsel op te graven, om wortels van planten te zoeken als ze vezels nodig hebben, heel normaal dus. Helaas was Jan er niet gevoelig voor, misschien normaal maar onacceptabel. Tja, zijn tuintje hè.....
Maar dat was nog niet alles. Hoewel we inmiddels een wat hoger hek om de druiven hebben staan, wist Saartje toch precies over het nog enige lage stukje te springen, het hekje. Ze liep heerlijk ontdeugend te rennen tussen de druivenranken door. Oh, oh, oh, Jan boos natuurlijk. Maar hoe bozer hij riep dat ze eruit moest, hoe meer lol ze had (en ik stiekem ook natuurlijk). Toch ben ik maar even uit mijn stoel gekomen om haar met iets rustigere stem te vertellen dat het tijd was om de druivengeul weer uit te komen. Na het eten ben ik met Kevin en de dames maar een lange wandeling gaan maken. de energie moet er toch uit hè.