vrijdag 19 februari 2016

Een gebroken hart

Met een brok in mijn keel, slik ik de tranen achter mijn ogen weg. Daar zit ik dan, achter mijn laptop. Hoe ga ik dit nu weer verwoorden? Het verdriet en ongeloof is nog zo groot. Hoe is het toch mogelijk, denk ik steeds weer. Woensdag hebben we nog zo fijn gewandeld met elkaar.
Het drama begon voor mij gisterenmiddag rond 14.15 uur. Ik was net klaar met lesgeven en stuurde mijn klas naar huis, toen de telefoon ging. Een verwarde Jan bromde iets over een aanval en Chase. Ik schrok en dacht aan epilepsie. Zo rustig als ik kon, gaf ik Jan instructies om de dierenarts te bellen en de andere honden zo snel mogelijk naar buiten te doen. Ik haastte mij naar mijn auto en reed met een veel te hoge snelheid naar huis. Onderweg liet ik de afgelopen maanden door mijn hoofd gaan. Niks vreemds gezien of gemerkt, geen ander voer, geen andere medicatie.... wat zou er toch zijn?
Toen ik thuis aankwam, was de dierenarts al gearriveerd, maar wij waren beiden te laat. Chase lag op de keukenvloer, haar tong was blauw. Ik kon mijn ogen niet geloven en een rivier van tranen verliet mijn ogen. "Hoe kan dat nou, hoe kan dat nou?", hoorde ik mijzelf keer na keer roepen. Het leek alsof ik in een horrorfilm meespeelde, alsof het allemaal niet echt was. Straks word ik wakker, ging het door mijn hoofd.
Nadat ik wat rustiger werd, bespraken we wat er gebeurd kon zijn. Geen epilepsie, maar verkrampingen vanwege het zuurstof tekort, naar alle waarschijnlijkheid een hartstilstand. En zo is in nog geen 10 minuten een eind gekomen aan een geweldige vriendschap. Onze lieve, lieve, trouwe Chase is op donderdag 18 februari 2016 om ongeveer 14.25 uur overleden. Onbegrijpelijk, totaal onverwacht, niet te bevatten. Ze mocht slechts 9 jaar oud worden, we hebben nog pas haar verjaardag gevierd. Chase was ons prinsesje, een heerlijke kroeldoos, geweldig lief voor iedereen en een super fijne psychosociale hulphond. Ze heeft kinderen mogen helpen om meer in zichzelf te geloven, sterker in het leven te staan en ze heeft kinderen van hun angst voor honden bevrijdt. Ze was altijd vrolijk en wilde dolgraag spelen en werken. Ze was sociaal en lief naar alle andere honden, ze was een echte topper. Het is niet te begrijpen dat ze er niet meer is, ze laat een enorme leegte achter! Lieve, lieve schat, wat hebben wij van jou mogen genieten. Wat hebben we heerlijke avonturen beleefd! Wat ontzettend jammer dat het niet langer heeft mogen duren!
Lief, lief prinsesje, wat zullen wij je missen!








DogWalkTrainl walk, learn, fun weekend



Vakantie Kolliger Muhle