Ik dacht dat het wel wat rustiger zou zijn, omdat het een doordeweekse dag was, maar er stonden toch nog aardig wat auto's. We kwamen dus ook een aantal baasjes met honden tegen. Leuk voor de viervoeters. Op een bepaald moment was ik Sara kwijt, ze was hard weggerend en ik ging er dus ook vanuit dat ze een andere hond zag waar ze mee wilde spelen. Omdat het mistig was, kon ik niet zo ver kijken. Maar na een minuutje kwam ze weer aangesneld, met achter haar aan......
Hè, was dat nou ook een Saarloos? Het flitste langs me heen met een enorme snelheid. Mmmm, leek er toch wel erg op, maar ik was er niet helemaal zeker van. Ik wachtte even tot de baasjes van de betreffende hond aan kwamen lopen en vroeg het maar op de man af. Het bleek een Maxdorfer wolfhond te zijn. Tja, dan snap ik wel waarom hij zo op een Saarloos leek. Uiteindelijk is dat ras ontstaan door een kruising Saarloos met witte herder. Het was een leukerd! Maar we gingen ieder ons weegs. Later was Bas nog even heel ondeugend. Hij had iets geroken en was druk aan het graven. Ik kon roepen wat ik wilde, maar hij had het te druk. Normaal gesproken is hij een beetje doof, maar nu was hij gewoon Oost Indisch doof! Ik moest echt naar hem toelopen en hem even aanlijnen om hem mee te krijgen. Later kon hij wel weer los, maar met zulk mistig weer, hou ik hem altijd goed in de gaten. Roep hem er op tijd even bij, want anders raakt hij ons zo kwijt. Niet dat hij wegloopt, dat niet, maar hij is dan zo druk met van alles en nog wat dat hij ons gewoon uit het oog verliest. En aangezien hij echt een beetje doof is, is het lastig om hem dan weer terug bij de roedel te krijgen. Dus laat ik hem steeds op tijd even weten waar we zijn en dan komt hij altijd vrolijk aangerend. (Behalve nu dus..... )
Helaas had ik geen foto camera, maar met mijn telefoon heb ik toch wat plaatjes geschoten. Het ziet er toch wel mooi sprookjesachtig uit, zo in de mist op de hei.
